Tazmanya Kaplanı (Tilasin) Nasıl Bir Hayvandır? Özellikleri Nelerdir?

Tasmanya kaplanı, ne bir kaplan ne de bir kurttu. Bir keseliydi ve Tasmanya canavarı yakından ilişkiliydi. Bilinen son Tazmanya kaplanı 1936’da öldü, ancak yüzlerce doğrulanmamış manzara, hayvanın hala yaşayıp yaşamadığına dair araştırmaları teşvik etti.

Boyut
Tazmanya kaplanları, 39 ila 51 inç (100 ila 130 santimetre) uzunluğundaydı ve kuyruk ile uzunluğuna 20 ila 26 inç (50 ila 65 cm) eklenir. 33 ila 66 libre ağırlığındaydılar. (15 ila 30 kilogram). Tazmanya kaplanları sarımsı kürklü köpeklere benziyordu. Vücutlarında siyah çizgiler ve ince, neredeyse kemirgen benzeri bir kuyrukları vardı.

Yetişme ortamı
Fosil kanıtları, adı “köpek başlı keseli” anlamına gelen Thylacinus cynocephalus’un (Tazmanya kaplanının) yaklaşık 4 milyon yıl önce ortaya çıktığını gösteriyor. Avustralya Ulusal Müzesi’ne (NMA) göre, bir zamanlar Avustralya genelinde yaygın olan hayvandı ve yaklaşık 2000 yıl önce Tazmanya dışında her yerde ortadan kayboldu. Kaybolma muhtemelen dingolarla rekabetten kaynaklanıyordu. Modern insanlar hayvanı Tazmanya’da keşfetti, dolayısıyla adı da buradan geliyor.

Alışkanlıkları
Vahşi bir görünüme sahip olsa da, Tazmanya kaplanları aslında çok çekingendi ve savaşmadan ele geçirilebilirdi. Avustralya hükümetine göre, çoğu zaman aniden, belki de şoka girmekten ölürlerdi. Araştırmacılar, Tazmanya kaplanlarının avlarını koku yoluyla bulduklarını ve çoğunlukla geceleri avlandıklarını düşünüyor. Yalnız veya bir partnerle avlanırlardı. Çoğunlukla sessiz yaratıklardı, ancak Tazmanya Parkları ve Yaban Hayatı Servisi’ne göre avlanırken küçük bir köpek gibi havlama sesi çıkarırlardı.

Beslenmesi
Tazmanya kaplanları et yiyiyorlardı. Bildirildiğine göre kanguru ve koyun avladılar, ancak bu hayvanların yeme alışkanlıklarına dair çok az araştırma var. Britannica Ansiklopedisine göre bu hayvanlar ağızlarını neredeyse 90 derece açabiliyorlardı. Bununla birlikte, Ağustos 2011 Zooloji Dergisi’nde yapılan bir araştırma, Tazmanya kaplanının zayıf çenesi nedeniyle büyük avları öldüremeyeceğini buldu. Yazarlar, hayvanın küçük keseli hayvanları avlanacağını düşündüler.

Yavru
Diğer keseliler gibi, Tazmanya kaplanlarının da keseleri vardı. Keselerinin ağzı arka ayaklarına dönüktü. Bir dişi, kesesinde aynı anda iki ila dört tüysüz bebeği taşıyabilir. Bebekler büyüdükçe, kese onları barındıracak şekilde genişlerdi. Bebekler büyüdükten sonra, anne gençleri avlanmak için mağara veya içi boş kütük gibi bir ine bırakırdı.

Tazmanya kaplanları, esaret altında dokuz yıla kadar yaşamalarına rağmen, vahşi doğada muhtemelen beş ila yedi yıl yaşarlardı.

Soyu tükendi mi, tükenmedi mi?
Avustralya Ulusal Müzesi’ne göre, Avrupalılar bölgeye yerleştiğinde Tazmanya’da yaklaşık 5.000 tazmanya kaplanı olduğu tahmin ediliyor. 1830’da Van Diemens Land Co., hayvanın ölüsünü getirene ödül koydu ve 1888’de Tazmanya Parlamentosu, Tasmania Parks and Wildlife Service’e göre, tazmanya kaplanı başına 1 pound (1,25 $) ödül koydu. Son vahşi Tazmanya kaplanı 1910 ile 1920 arasında öldürüldü. Bilinen son tazmanya kaplanı olan Benjamin, 1936’da Avustralya’nın Hobart kentindeki Beaumaris Hayvanat Bahçesi’nde esaret altında öldü. Bu, Avustralya hükümetinin hayvanı korunan bir tür haline getirmesinden sadece iki ay sonraydı.

Uluslararası Doğayı Koruma Birliği, Tazmanya kaplanlarını soyu tükenmiş olarak listeler. Bununla birlikte, son 100 yılda Tazmanya kaplanı yüzlerce kez görüldü. Bu görgü tanıklarından sonra ise, mevcut varlıkları hakkında bir soruşturma bile başlatıldı.

Diğer gerçekler
Avustralya Müzesi’ndeki bir araştırma ekibi, 1999 yılında bir Tazmanya kaplanı klonlamaya çalışmak için Tilasin Klonlama Projesi’ni başlattı. Araştırma ekibi, 100 yılı aşkın bir süredir alkolde korunmuş bir dişi tazmanya kaplanı doku örnekleri aldı. DNA’yı çıkarabildiler ve 2002 yılına kadar bireysel genleri kopyaladılar. Ancak 2005 yılında araştırmacılar DNA’nın kalitesinin çalışmak için çok zayıf olduğunu belirlediler ve proje rafa kaldırıldı.