Filipin Tarsiyeri Nasıl Bir Hayvandır? Özellikleri Nelerdir?

Filipin tarsiyeri, Filipinlere özgü bir primat türü. Tür, üç farklı genetik soydan oluşur: Bohol-Samar-Leyte soyu, Dinagat-Caraga soyu ve Mindanao-Zamboanga soyu. Bununla birlikte, bu farklı genetik soylardan, Leyte ve Samar'dan C. syrichta syrichta, Mindanao'dan C. s. carbonarius ve C. s. fraterculus, bazı popülasyonların yok olma tehdidi altında olabileceği çok belirsiz bir durum var. Ayrıca, hangisinin veya hangilerinin tehdit altında olduğu bilinmiyor ve ormansızlaşma birçok yerde Filipin tarsiyerlerinin orijinal yaşam alanlarının neredeyse tamamını ortadan kaldırmış olduğundan, acilen harekete geçilmesi ve bu eşsiz primat taksonlarına öncelik olarak koruma alanı olarak tanımlanması gerekiyor.
forumlar, genel forum sitesi forumadasi.com
Yaşam şekli
Filipin tarsiyerleri diğer tarsiyerler gibi gececildir, ancak şafakta ve alacakaranlıkta da aktiftir. Gündüzleri yoğun bitki örtüsünde ya da bazen içi boş bir ağaçta uyurlar. Gün batımında böcek avı aramaya başlarlar. Ağaçtan ağaca dikey olarak kolayca sıçrayan çevik akrobatlardır. Büyük ölçüde sosyaldirler, ancak çift bağı sadece karşı cinsle yapılır. Bazen dört veya daha az hayvandan oluşan gruplar halinde birleşirler. Hızlı bir hareket yapılmadıkça, diğer türlerden ve özellikle insanlardan çok az korktuklarını gösterirler. Tehdit edildiklerinde tiz bir ses çıkarırlar. Diğer primatlardan daha az sesli olsa da, bir tarsier, bölgesel bakım çağrıları ve erkek ve dişilerin aralıklarını içeren çeşitli iletişim araçları kullanır. Ayrıca salgı bezlerinden gelen koku işaretlerini kullanırlar ve bölgelerinin sınırlarını çizerler.



Koruma
Filipin tarsiyerinin IUCN tehdit statüsünün tarihi, yıllar içinde değişti ve bu da derin bir bilgi eksikliğine işaret ediyor. Başlangıçta Tehlikede (EN) olarak listelenmiş olup, 1996 yılında Düşük Risk/Koruma Bağımlı (LR/CD) düzeyine indirilmiştir. Daha sonra Veri Yetersiz (DD) olarak listelendi ve şu anda Tehdit Altında (NT) olarak listeleniyor. Bunun yansıttığı şey, Filipinler'de bulunan, dört büyük adaya (Samar, Leyte, Bohol ve Mindanao) ve bilinmeyen sayıda küçük adaya (örneğin, Dinagat, Basilan) dağılmış tüm tarsierlerin metapopülasyonunun yakın tehlikede olmayabileceğidir. Bununla birlikte, bu, daha büyük olasılıkla başı belada olabilecek genetik olarak farklı soyları temsil eden bazı popülasyonların gerçek durumunu maskeler. Genetik olarak farklı üç soy, sadece birkaç taksonomist tarafından kabul edilmesine rağmen, açıklanan üç alt türün dağılımına karşılık gelmez. Brandon-Jones ve ark. (2004) kabul eksikliğinin daha çok taksonomik ayrım için gerekli olan sınırlı morfolojik kanıttan kaynaklandığı sonucuna varmıştır. Taksonomik olarak şifreli birçok gece türünde olduğu gibi, morfolojik varyasyon minimaldir. Bu, Filipin tarsierlerinin müze örneklerinin Mindanao Adası'ndaki Davao Körfezi'ndeki sadece iki bölgeye doğru büyük ölçüde eğilmesiyle daha da karmaşıklaşıyor. Bu nedenle, üç soyun taksonomik netliği, bu farklı soylar kaybolmadan ve metapopülasyon içindeki gerçek tür durumunu ortaya çıkarma fırsatı sonsuza dek kaybolmadan önce, daha fazla morfolojik verinin yanı sıra bilinen aralığı boyunca genetik veri elde etmeye dayanır.

Filipinler, “mega çeşitliliğin mega ormansızlaşmayla buluştuğu” bölge olarak tanımlanmaktadır. Dünyanın En Çok Tehdit Edilen 10 Orman Noktası listesinde Filipinler, koruma kriziyle ünlü bir ülke olan Madagaskar'ın önünde 4. sırada yer alıyor (CI 2011). Gerçekten de, orijinal ormanların belki de %7'si Filipinler'de kalmıştır. Tarsiyerlerin zorunlu orman türleri olup olmadığı belirsiz olduğundan, bu özellikle üzücüdür ve hızlı bir şekilde çözülmesi gereken başka bir sorundur. Filipin tarsiyerinin hayatta kalmasına yönelik tehditleri daha da karmaşık hale getiren şey, iklim değişikliği nedeniyle tayfunların sıklığı ve yoğunluğunda görülen artıştır. 2013 yılında, süper tayfun Haiyan, Leyte ve Samara'daki kritik tarsier habitatlarını doğrudan süpürdü. Bu süper tayfun ve diğer beklenen tayfunların yanı sıra benzer büyüklükteki diğer doğal afetlerin tarsierlerin hayatta kalması üzerindeki doğrudan etkileri hala araştırılmaktadır, ancak büyük olasılıkla yıkıcıdır. Son olarak, Bohol adasında tarsierler ekoturizm maskotu olarak kullanılırken, bu uygulamanın düzenlemesi zayıftır. Birçok tarsiyer, özellikle gündüzleri sergilenen gece hayvanları olduklarından, yürek parçalayıcı olabilecek koşullarda yol kenarındaki cazibe merkezleri olarak sergileniyor. Tarsiyerleri esaret altında canlı tutmanın zorlukları göz önüne alındığında, bu hayvanlar arasında ölüm oranının yüksek olduğu ve öldüklerinde bunların yerini vahşi doğadan toplanan tarsiyerlerin aldığı varsayılmaktadır. Ayrıca, ne yazık ki, muhtemelen bir dereceye kadar tarsierlerin turizm maskotları statüsünden kaynaklanan, evcil hayvan olarak tarsiyerlerde gelişen bir yasadışı ticaret var. Tarsiyerlerin turizm maskotları olarak kullanılması övgüye değer olsa ve turizmi ve dolayısıyla korumayı teşvik etme yeteneklerini kanıtlasa da, Filipinler'deki endüstrinin tarsiyerlerin turizm ve koruma için nasıl yönetildiğini iyileştirmesi gerekiyor.



Bu nedenle, Filipin tarsiyerinin dünyanın en çok nesli tükenmekte olan 25 primatı arasında yer almasına rağmen, şu anki IUCN tehdit statüsünün Tehdit Altında olması aşağıdakilerden kaynaklanmaktadır: İlk olarak, NT statüsü tüm adalardaki tüm Filipin tarsiyerlerinin metapopülasyonuna verildi. Tarsiyerlerin üç farklı genetik soyunun tanımlanmasıyla, her bir genetik soyun oluşum kapsamı artık önemli ölçüde azaltılmıştır ve her soyun popülasyon durumu bilinmemektedir, bu nedenle bazı farklı genetik soylar için yok olma tehdidi artık gerçek bir olasılıktır. İkincisi, Filipinler bir mega ormansızlaşma ülkesidir ve potansiyel alternatif habitatlar olduğu bildirilmiş olsa da, orman dışı habitatların kalıcı olarak üç farklı genetik tarsiyer soyunu sürdürüp sürdüremeyeceği belirsizliğini koruyor. Üçüncüsü, iklim değişikliği, özellikle Filipinler gibi son derece savunmasız bir ülkede tayfunların sıklığının ve yoğunluğunun artmasına neden olabilir, bu nedenle yukarıda açıklanan ilk iki faktörle birleştiğinde, bu, tarsiyerlerin yok olma riskini daha da kötüleştirebilir. Son olarak, tarsiyerler, turizm maskotları olarak rolleri aracılığıyla korumayı teşvik etme konusunda büyük güce sahiptir, ancak ne yazık ki, zayıf yönetim nedeniyle mevcut uygulamalar neslinin tükenme riskini artırabilir ve bunun düzeltilmesi gerekir. Yukarıda sıralanan nedenler, mevcut en iyi bilgilere dayanmaktadır ve zeminde daha fazla doğrulanmalıdır. Üç genetik soyun gerçekten ayrı türler olup olmadığını ve ayrıca her bir soyun popülasyon düzeyini belirlemek için bu tarsiyerlerle doğrudan deneyime sahip uzmanların derhal harekete geçirilmesi gerekir. Koruma için yapılabilecek şeyler arasında; tarsiyer popülasyonlarını sürdürmek için orman dışı habitatların uygunluğunu değerlendirmek; tarsiyerlerin neslinin tükenme riskinin yıkıcı rahatsızlıklardan nasıl etkilendiğini incelemek; ve ekoturizm yoluyla koruma için amiral gemisi türler olarak tarsiyerlerin onlara zarar vermeden nasıl geliştirilebileceğini incelemek yer alır.