SiyahSancaktaR Ve HayaT

Selamun Aleykum ve Rahmetullahi ve Berakatühü....

Bu aciz günahkar cahil de acizane bir şey karalamak istedi

Haddi olmadan kusuru olursa affoluna

Cahil halimizle elimizden ne gelirse

Anlamayan-anlayamayan akıllar vardır..ama hiç görmedim ki, anlamayan gönül olsun....
Her gönülün anlayacağı bir dil vardır...Gönüllden gönüle ortak diller vardır...

Bir temizlik işçisine "kolay gelsin" demek, gönlüne hitaptır..anlar o "dilimi" Sabahın erken saatlerinde ekmeğinizi almaya giderken, yoldaki yabancıya! "selam" demek, gönlüne hitaptır...anlar o...
Frıncıya "teşekkür etmek" gönlüne hitaptır....anlar o....sokakta tabancasıyla oynayan bir çocuğa "ah!vuruldum" numarası yapmak, onun gönlüne dildir..
"Gönülden gönüle pencere vardır, konuşmadan da söylenecek söz vardır" sıcak bir tebessüm, samimi bir gözyaşı....
Gönüllere yol vardır, yollar gide-gide aşınmasa da o yolda "aşınmak" ne hoştur...


Velhasıl kelam; insanlar vardır, hiç tanımadığımız insanlar...gönüller vardır çok tanıdık!
Makbul olmaz bazen mürekkep yalamışlık, gönlün eşinde kalınmışsa...
Ve işte, gönüllere bir kapı, gönüllere pencere...
Ve işte "mürekkep lekesi" bacası tüten sıcak gönüllere, közlenmiş gönüllere, kül olmuş gönüllere, gonca gönüllere...."Yeter ki gönlünüz olsun"


Gönüller hoş olsun...

Hürmetlerimle...

BEN bana çok şey öğrettim...

Bunlardan bir çok mutluluklar, tatlar devşirdim...

BENle amansız savaşlar yaşadım...

Zaferleri yaşadım...

ama bir çok yenilgilerde tattım.

Kaoslar, çıkmazlar, tıkanmalar, acılar, hüzünler yaşadım. Mutluluklar ise sadece çok kısa ANlarda kaldı.

Dünya, toplum, tarih zindanlarından hiçbiri bana BEN zindanından daha ağır, çetin gelmedi..

BENim BENden çektiğini kimseden çekmedi.

"bakışım sarfetmiyor içimdeki kederi.

bu rüzgâr ruhumun yabancısıymışım gibi durduğum bu rüya...

hazır değilim oysa külümden

bir gülle çıkmaya...

yüküm yok sözümden başka..."

daha yeni yuttum göz yağmurunu
inan çok aşkım var sende bekleyen
hüzün düşüyor iskeleden
doğuda akşam
ömrümü topARlasam bir vuslat etmiyorum
hangi âşığa sorsam cevabı hazan
leyla ihânet diyor mecnun imtihan

Kendime giderken içimi dağıtmış biriyim

yani bıraktıklarınızla beslenen kuş

bembeyaz karın üzerinde bembeyaz bir düş

gelinciğin rengidir öyküm

çığlığı martının baharını yutmuş

kendinden çıkışlarını ihanetiyle geciktiren derviş

bilirsiniz
her dervişin zikrinde bir çocuk vardır haylaz

ve her çocuğun uykusudur biraz da hüzün

ellerimi yaktım su içerken

yeryüzümde gökyüzü yaraları!

bir savaş durumunun söz diziminde

bütün korkularım

rüyalarım bütün

aşkın elifte kanayan yarası

sırtımda bir başkasının duası

İnni Küntüm Minezzalimin...

Bi/çare
Sen sevdiklerini kollarsın,
İbrahim gibi teslim olamasam da Sana gülşene çevir yangınlarımı,
Eyyuba musallat olan kurtlar kalbimi kemirirken
Yunus kulun gibi karanlıklarda bırakma beni,
Dilim kendime zulmettimlerle inlerken
Belki tutarsın diye kaldırıyorum kirinden utandığım ellerimi:
Sensin Kadir, kudret Senin
Sensin Rahim, rahmet Senden,
Aziz Sensin, Ğafur Sen
ve
Ya Latif !
Ben bana yetemem, bana yet/iş lütfen

Güzel mısralar emeğine sağlık...

Nefeslendiğim yersin...

Teşekkür ederim...

Bazen gönülden akar gider satırlar,
Kendi kendine akarken bazı gönüllerde boşluk bırakır, bazı gönüllerde boşluk doldurur...
Güzel dizelerinizin altına umarım yakışır,
Baki selam ve sevgilerimle...

Güle Ne Oldu?

Ömrünü uçarak yürüyen gönlüm
Dönümsüz girdiğin yola ne oldu?
Her taşın altına sokup elini
Sebepsiz kırdığın kola ne oldu?

Dünyaya tamahın biter mi sandın?
Pervane günahın yanar mı sandın?
Hayrın hasenatın yeter mi sandın?
Gönülsüz verdiğin pula ne oldu?

Nefis galip geldi düşünce acze
Akıl firar etti fikirler hacze
Kırdığın gönül’e yetmedi ecza
Yargısız yerdiğin kula ne oldu?

Gönül bahçesine girdiğin sabah
Seher yellerine kattığın günah
Bastığın yerlerde ezdiğin mubah
Dikensiz derdiğin güle ne oldu?

Yürekten çıkardı hoş latifeler
Yazdıkça dolardı boş sahifeler
Dönerdi ağzında coş kelimeler
Kemiksiz gördüğün dile ne oldu?

Kaybolmazdı sende dururdu sabır
Hak yola gidende kururdu kibir
Kazmayı bedene vururdu kabir
Ümitsiz ördüğün çile ne oldu?

Taş olur oturur senden çıkan söz
Baş olur götürür özden bakan göz
Yaş olur bitirir gözden akan köz
Dumansız sardığın yele ne oldu?

Verdiğin sözlerden caydıysan madem
Bin ömürler yetmez saydıysan matem
Kaç milyar insanı bildiysen Âdem
Amansız yorduğun köle ne oldu?

28.08.2009
Necati ŞİMŞEK
Ankara

Üstadım benim gibi aciz cahilin sayfasını kıymetli satırlarınla şereflendirdin çok teşekkkür ederim yürekten yüreğine sağlık...