ForumAdasi.Com - Jose Mauro de Vasconcelos | Şeker Portakalı Kitap Tanıtımı

[Foruma üye olmadığınız sürece forum içeriğindeki bağlantıları görüntüleyemezsiniz. Foruma üye olmak için TIKLAYIN!]

Kitap Zeze ve ailesinin yaşam öyküsüyle başlıyor.
Kitabın en önemli karakteri kuşkusuz "Zeze"

Nasıl anlatsam kitabı bilmiyorum, ama kitapla birlikte, bende sürüklendim, heyecanlandım, duygulandım.. Zeze bendim sanki...

Zeze 5 yaşında daha. Ama tabi mahallelinin dilinde. 5 yaşında olmasına rağmen sular seller gibi okuma yazma biliyor. Okuma yazmayı bildiği için de ailesi biraz olsun rahat nefes almak adına Zeze'yi okula yazdırıyor. Zeze okulda uslu bir çocuk. Öğretmenini de dersleri de çok seviyor. Hatta diğer çocuklardan çok başarılı.

Zeze'nin ailesi ise maddi sıkıntılar içinde boğuşuyor. Babası işten çıkarılmış evin geçimi annenin omuzlarında. Küçük kardeşlerle de çok büyük olmasalar da diğer kardeşler ilgileniyor.

Okul dışında ki Zeze'nin yaşamına gelecek olursak, çok akıllı olduğu için türlü yaramazlık peşinde. Mahalleliye kök söktürdüğü için de ailesinden yemediği dayak kalmıyor.

Yeni taşındıkları evin bahçesinde kendine edindiği portakal ağacıyla konuşmaya başlıyor. Tüm dertlerini, mutluluğunu, heyecanını bu ağaca anlatır hale geliyor.

Zeze'nin okula giderken ki en büyük oyunlarından biri; arkadaşları gibi arabaların arkasına takılıp arabayla gitmesi oluyor, tabi buna sürüklenmek de denilebilir. Çok hızlı olduğu için sadece bir arabanın arkasına takılmaya korkuyor. Bu araba ve arabanın sahibinin ilerleyen sayfalarda onun için nasıl önem arz ettiğini sizde göreceksiniz.

Zaten Zeze'nin hikayesi de esas buradan sonra yaşam buluyor... Ve yine yaşadığı olaylar silsilesiyle "ACININ GERÇEK TARİFİ" ile yüzleşiyor;

"Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta bir yandan öbür yana çevirme cesaretini yok eden şeydi."

Gerçek acının yediği dayaklar yada ayağına batan camlar olmadığını öğreniyor ve gerçek hayatla küçücük yaşına rağmen işte o zaman yüz yüze geliyor.
Kim oyun çağında ölmek ister ki?
Zeze hasta yatağında yaşama tutunmak değil, gökyüzüne uçmak, ölmek istedi...

* * *

Gerisini anlatmıyorum, heyecanı ve sürprizi kaçmasın.
Çünkü özeti değil bütünü okumanız taraftarıyım
Kitabı mutlaka okuyun derim...

Özet bana aittir...