12-18 Aralık Yerli Malı Haftası ile ilgili Çocuklar için Oyunlar, Piyesler

MEYVELER KONUŞUYOR

(Çocuklara rolleri dağıtılır ve sırası gelen çocuk elinde meyvenin resmiyle sahneye çıkar)

ELMA
Ağacım, yaprağım var,
Gül kokan toprağım var.
Amasya elmasıyım
Meyvelerin hasıyım.

Yanağı al al olur,
Beni yiyen çocuğun.
Damağı bal bal olur,
Elma diyen çocuğun.

Bu yurdun öz malıyım,
Ağızların balıyım.



PORTAKAL
Tanıdınız değil mi?
Benim adım portakal
Çocuklar yalvarıyor,
Aman gitme! Burda kal.

Geliyorum güneşli,
Akdeniz illerinden.
Vitaminlerim düşmez,
Doktorların dilinden.

Ağıza tat veririm,
Yurdun öz meyvesiyim.



ÜZÜM
İzmir'de sarı kızım,
Antep'te kara üzüm.
Kurusu, tazesi var,
Ye de doy iki gözüm.

Zilenin pekmeziyim,
Ankara'nın şırası.
Tadıma doyum olmaz,
Al ye geldi sırası.

Sarı, mavi, mor renkli
Bir bürümcük halısıyım
Aslımı sorarsanız
Ben de yerli malıyım.



KİRAZ
Her tarafta yetişirim.
Tek çekirdekli meyveyim.
Ana yurdum Anadolu.
Etim lezzetli ve sulu.

Rengim koyu kırmızıdır.
Sarı renklilerim de vardır.
Olgunluk Mayıs’ta başlar
Temmuz'un başına kadar.

Atalarımız Mayıs’a
Diyorlardı Kiraz ayı.
Haziran’da bekliyorum
Ağacımdan toplanmayı.



ÇİLEK
Çalılıkta, ormanlarda,
Bahçelerde, çayırlarda
Yetişirim, çeşit çeşit.
Satılırım pazarlarda.

Kırmızı etli meyveyim.
Çiçek tabla üstündeyim.
Aşılanmış bir çileksem,
Kırda değil, bahçedeyim.



KESTANE
Yeşil Bursa deyince
Akla gelir kestane.
Yiyenler asla görmez
Ne hastalık, hastane.

Uzun kış geceleri,
Kestane kavurarak,
Kurt masalı dinlenir,
Dumanlar savurarak.

Saklanırım yıl boyu,
Bir dikenli yumakta.
Vücuduna güç gelsin,

Al ye tadıma bak da.
Ey Bursalı, Bursalı!
Kestane yurdun malı,



FINDIK
Giresun benim yurdum,
Yeşil deyince durdum.
İnce dallar arasında
Minicik yuva kurdum.

Giresun'da kayıklar,
Kızlar beni ayıklar,
Mini mini çocuklar
Fındık diye sayıklar

Bol yağlı nişastalı,
Yerli malıyım malı.



CEVİZ
Benim yurdum baştan başa
Anadolu yaylası.
Yeşil yaprak altında
Dururum dizi dizi.

Ağızların tadıyım,
Baklavanın çeyizi.
Sorun bakın çocuklara,
Kim sevmezmiş cevizi?

Ulu ağaçlarda hep,
Sallanır, serin serin.
Yapraklarım derseniz,
Narindir, hepsi narin.

Yerli malı deyince
Unutmayın cevizi.



KAYISI
Reçeli çok severler
Biliyorum çocuklar.
Hangisi sorun bakın
Reçelin en iyisi.

Şaşmadan diyecekler
Elbetteki kayısı.
Şeftalinin kızıyım,
Eriğin de dayısı.

Reçelimi bulamazsan
Dalımdan kopar da ye.
Farkına varamazsın
Hangisi en iyisi?

Ünüm tuttu dört yanı,
Malatya kayısısı.



ÖĞRENCİLER
Hepiniz hoş geldiniz.
Bize sağlık verdiniz,
Soframıza afiyet,
Vücudumuza sıhhat.

Ağzımızda tatsınız,
Hem de başımızda taç.
Sizler varken biz neden
Olalım ele muhtaç?

Yerli yemiş yiyerek
Gülelim eğlenelim.
Yurdumuz bir cennettir,
Kıymetini bilelim…

TUTUMSUZ ÇOCUK - PİYES

ÇOCUK - Günaydın arkadaşlar,

(Sınıfın sıralarından kalkar Çocuk'un yanına gelir. Siyah, dik yakalı giysisi ile yargıca benzemektedir Öğretmen masası, üstüne serilen örtüyle bir yargıç kürsüsü olarak kullanılacaktır. Yargıç masaya geçer, elindeki tokmağı masaya vurur. Sınıf ayağa kalkar.)

ÇOCUK:
Oturun arkadaşlar
Konuşsun davacılar
Mahkememiz başlasın
Gerçekler aydınlansın

(Sınıftan Tutumsuzu çağırır.)

Gel buraya Tutumsuz
İnat etmen lüzumsuz
Şikâyetçi çok senden
Kaçmak yok mahkemeden

TUTUMSUZ
(Atkısı paltosunun cebinden sarkmış, eldiveninin biri yok, bir ayağında beyaz spor ayakkabı ötekinde siyah ayakkabı, isteksiz arkadaşlarının itelemesi ile öne çıkar.)

Kaçmam ben mahkemeden
Korkmuyorum kimseden
Bilmek isterim neden
Şikâyetçiler benden

(Bu sırada yine sınıfın içinden Kalem, Silgi, Palto, Suluboya, Defler ve Kumbara'nın ağlamaklı sesleri duyulur,)

YARGIÇ:
Çocuklar tanık olsun
Yaklaşsın biraz sanık
Konuşsun davacılar
Açıklansın acılar

TUTUMSUZ
(Küçümseyerek güler)

Davacılar da kimmiş
Kim bana suçlu demiş
Unutmayınız sakın
Öfkelenmem çok yakın

ÇOCUK:
Bu sözlere kim gülsün
Hem suçlu hem güçlüsün
Tutumsuz bir çocuksun

YARGIÇ:
Davacı kalem gelsin
Dertlerini söylesin

(Kalem elinde ucu kırılmış her tarafı kemirilmiş kocaman bir kalemle gelir)

KALEM
Şu halime bir bakın
Ölümüm hemen yakın
Daha dün yepyeniydim
İş yapmadan eskidim
Ezdi ısırdı beni
Yerlere attı beni
Çöplükteydim az önce
Çıktım sizi görünce
Bir resim yapamadan
Bir yazı yazamadan
Döküldü boyalarım
Kırıldı hep uçlarım

(Eliyle Tutumsuzu göstererek)

Davacıyım ben ondan
Şu tutumsuz çocuktan

TUTUMSUZ
(Omuz silkerek)

Verecekseniz eğer
Onun sözüne değer
Başka bir şey söylemem
Alt tarafı bir kalem

ÇOCUK:
Zaman yitirmeyelim
Silgiyi dinleyelim

SİLGİ:
Silgi değil lokumdum
Mis gibi idi kokum
Ezdi ısırdı beni
Yerlere attı beni
Bir yanlış silemedim
Bir hata düzeltmedim
Kalmadı güzel rengim
iş görmeden eskidim

(Eliyle ile Tutumsuzu göstererek)

Davacıyım ben ondan
Şu tutumsuz çocuktan

TUTUMSUZ:
Hoşlanmıyor hiç benden
Usandım bu silgiden

ÇOCUK:
Paltoyu da görelim
Onu da dinleyelim

PALTO:
(Yırtık, sökük, leke içinde paltosuyla bir çocuk)

Üstüm yemek listesi
Cebim çöp tenekesi

(Ceplerini boşaltır. Bir sürü ıvır zıvır dökülür yere)

Yırtık sökük her yanı
Kopuk tüm düğmelerim
Eskici almaz beni
Yer bezi yapmaz beni
Sahibim sevmez beni
Kimseler giymez beni

(Ağlamaya başlar, tutumsuzu göstererek )

Davacıyım ben ondan
Şu tutumsuz çocuktan

TUTUMSUZ:
(Zorla gülümsemeye çalışarak)

Palto biraz kirliyse
Çabucak eskidiyse
Ne var bunda ne çıkar
Paltoya da kim kanar

ÇOCUK:
Suluboya suluboya
Hemen gelsin buraya

SULUBOYA:
(Bir çocuk, içinde boya kalmamış bütün renkleri birbirine karışmış kocaman bir suluboya kutusu içeri gelir.)

Dağları çiçekleri
Rengârenk böcekleri
Güneşi denizleri
Minimini evleri
Hepsini ben boyardım
Mutlulukla yaşardım
Ne imiş demeyiniz
Yanılıp içmeyiniz
Şimdi bir çorbam
Bu çocuktan yoruldum

(Eliyle Tutumsuzu göstererek)

Davacıyım ben ondan
Bu tutumsuz çocuktan

TUTUMSUZ
Yetti çektiğim sizden
Sıkıldım hepinizden

ÇOCUK:
Davacılar çoğaldı
Geride kimler kaldı
Konuşmayan kalmasın
Defter buraya gelsin

DEFTER
(Elinde yırtık sayfaları gelişigüzel koparılmış, karalanmış büyük bir defterle bir çocuk gelir.)

Şişman bir defter idim
Umutla Bekler idim
Kirletti ak tenimi
Kopardı bedenimi
Ağzım burnum çarpıldı
Kabım ortam kalmadı
Kimse dönüp bakmadı

(Eliyle davacıyı göstererek)

Davacıyım ben ondan
Şu tutumsuz çocuktan

ÇOCUK:
Ne dersiniz acaba
Utandınız galiba
Kumbaraya soralım
O ne diyor bakalım

KUMBARA:
(Kocaman boş bir kumbara ile gelir)

Bomboştur benim içim
Açlıkta öleceğim
Yoktur hiç yiyeceğim
Zavallı mideciğim
Bir bayramdı annesi
Para attı içime
Şıngır şıngırdı sesi
Sevinç aktı içime
Öyle bir yutmuşum ki
Boğulacaktım sanki
İçim bomboş tamtakır
Görenler hurda sanır
Davacıyım ben ondan
Şu tutumsuz çocuktan

(Ağlayarak gider)

DAVACILAR:
Davacıyız biz ondan
Şu tutumsuz çocuktan

ÇOCUK:
İşte hepsi davacı
Şu halleri ne acı
Cezalansın bu çocuk
Hem de şimdi çarçabuk

DAVACILAR:
Cezalansın bu çocuk
Hem de şimdi çarçabuk

YARGIÇ:
(Tokmağı ile masaya vurur)

Davacılar susunuz
Konuşacak tutumsuz
Kendisini savunsun
Yargımız haklı olsun

TUTUMSUZ:
(Çok utanmıştır. Sıra ile davacılara bakar, onlara yaklaşır. Davacılar arkasını döner)

Kabul ettim suçluyum
Tutumsuz bir çocuğum
İnanın pişman oldum
Gerçekten utanç duydum
Beni bağışlarsanız
Bir fırsat sunarsanız
Tutumlu olacağım
Sözümde duracağım.
İyileşmem demeyin
Hemen cevap vermeyin
Cezamı erteleyin
Bir kez daha deneyin

YARGIÇ
(Düşünür. Davacılara bakar. Onların da sessiz onayını alır.)

Pekâlâ, öyle olsun
Suçlamalar son bulsun
Tulumlu olacaksan
Sözünde duracaksan

TUTUMSUZ
Sözümde duracağım
Tutumlu olacağım

ÇOCUK:
Yemişleri bölelim
Hep birlikle yiyelim

(Çocuklar sevinçle yemişlerini yemeye koyulurlar)