|
24 Kasım Öğretmenler Günü Şiirleri
[Foruma üye olmadığınız sürece forum içeriğindeki bağlantıları görüntüleyemezsiniz. Foruma üye olmak için TIKLAYIN!] Atatürk’ün Resmi Öğretmenimizin kürsüde Verdiği dersi Dinler bizimle birlikte Atatürk’ün resmi Behçet Necatigil |
Yanıt: 24 Kasım Öğretmenler Günü Şiirleri
[Foruma üye olmadığınız sürece forum içeriğindeki bağlantıları görüntüleyemezsiniz. Foruma üye olmak için TIKLAYIN!] Köy Öğretmenleri Yurdumuz uçsuz bucaksız, Gökte yıldız kadar köylerimiz var. Ama uzak, ama harap, ama garipsi… Alın benim gönlümden de o kadar. Çemişkezek’te, Patnos’ta, Malazgirt’te doğanlar! Malazgirt’e, Çemişkezek’e, Patnos’a gitmezseniz, Çocuklarınız öksüz kalır, yetim kalır, Köylere ışık iletmezseniz. Dağlara, vadilere, ovalara Tespihler gibi saçılmış köyler, Rüzgara karşı bir bayrak, Sevinçle türküsünü söyler. Sevinçle türküsünü söyler Bir idare lambası küçük, solgun. En azından üç yüz pare dam Umudu en azından üç yüz çocuğun. Ve onlar saçları uzamış, Çatlak ellerinde çıkınları, Üç saat, dört saat ötelerden Yorgundur, sessizdir akınları. Ve onlar, yıldızlar gibi Gözleri ışıl ışıl yananlar. Oyuncak için değil, kağıt, kalem Kitap için gizlice ağlayanlar. Çemişkezek’te, Patnos’ta, Malazgirt’te doğanlar, Bütün bunları düşünmelisiniz. Yüce ırmaklar gibi sessiz, sürekli Kağnılarla, arabalarla, kamyonlarla Akıp köylere gitmelisiniz! Yurdumuza ışık iletmelisiniz… Cahit Külebi |
Yanıt: 24 Kasım Öğretmenler Günü Şiirleri
[Foruma üye olmadığınız sürece forum içeriğindeki bağlantıları görüntüleyemezsiniz. Foruma üye olmak için TIKLAYIN!] Bir İlkbahar Şiirine Başlangıç Hava ne kadar güzel öğretmenim, Yollar, ağaçlar, kuşlar ne kadar güzel. Yeryüzü pırıl pırıl öğretmenim, Gizlisi saklısı kalmamış dünyanın, Nesi var nesi yoksa dökmüş ortaya Bütün bitkiler, bütün hayvanlar, bütün taşlar Sürüngenler, konglomeralar, serhaslar, Hepsi, hepsi ortada öğretmenim. Ne olur biz de gidelim, Burda kalsın kitaplar, Burda kalsın iğneli karafatmalar, Kollarından bacaklarından gerilmiş kurbağalar, Burda kalsın hepsi. Bomboş kalsın evler, okullar Hapishaneler, hastaneler.. Öğretmenim, sevgili öğretmenim, Sırtımıza alırız hastaları, Kimbilir ne özlemişlerdir kırları. Ya mahpuslar? Ne sevinirler kim bilir, Sarılıp sarılıp öperler adamı… Melih Cevdet Anday |
Yanıt: 24 Kasım Öğretmenler Günü Şiirleri
[Foruma üye olmadığınız sürece forum içeriğindeki bağlantıları görüntüleyemezsiniz. Foruma üye olmak için TIKLAYIN!] Dünyanın Bütün Çiçekleri “Bana çiçek getirin, dünyanın bütün çiçeklerini buraya getirin.” (Köy öğretmeni Şefik Sınığ’ın son sözleri) Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum Bütün çiçekleri getirin buraya, Öğrencilerimi getirin, getirin buraya, Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer Bütün köy çocuklarını getirin buraya, Son bir ders vereceğim onlara, Son şarkımı söyleyeceğim, Getirin getirin… ve sonra öleceğim. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum, Kaderleri bana benzeyen, Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları, Geniş ovalarda kaybolur kokuları… Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri, Hepinizi hepinizi istiyorum, gelin görün beni, Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini Bacımın suladığı fesleğenleri, Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini, Avluların pembe entarili hatmisini, Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın. Aman Isparta güllerini de unutmayın Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum. Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum. Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım, Ben bir bahçe suluyordum, gönlümden, Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden, Ne güller fışkırır çilelerimden, Kandır, hayattır, emektir, benim güllerim, Korkmadım, korkmuyorum ölümden, Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Baharda Polatlı kırlarında açan, Güz geldi mi Kopdağına göçen, Yörükler yaylasında Toroslarda eğleşen. Muş ovasından, Ağrı eteğinden, Gücenmesin bütün yurt bahçelerinden Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni, Eğin türkülerinin içine gömün beni. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, En güzellerini saymadım çiçeklerin, Çocukları, öğrencilerimi istiyorum. Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini, Köy okullarında açan, gizli ve sessiz, O bakımsız, ama kokusu eşsiz çiçek. Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek, Seni beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Ben mezarsız yaşamayı diliyorum, Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum. Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın, Tarümar olmasın istiyorum, perişan olmasın, Beni bilse bilse çiçekler bilir, dostlarım, Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim, Çiçeklerde açar benim gizli arzularım. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Okulun duvarı çöktü altında kaldım, Ama ben dünya üstündeyim, toprakta, Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta, Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım, Yurdumun çiçeklenmesi için daima, yaşadım, Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir. Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya, Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya Ceyhun Atuf Kansu |
Yanıt: 24 Kasım Öğretmenler Günü Şiirleri
Öğretmen A’dan başlar aydınlık, Bir taş koyar bütün yapılarda temele öğretmen. Soluğudur düşüncenin buğdaydan yalaza dek Yeryüzünde ne varsa ondan gelmedir, Yeryüzü ile el ele öğretmen Göz gözdür o, uzakları görürüz Ağızdır o, türkü söyleriz haykırırız günlerden. Ulaşırız erdem üstüne, gelecekler üstüne biz hep Çizer büyük değirmisini Uç olur da gergele öğretmen. Hey hey, burası bir dağ köyü, kurda kuşa Bırakılmış göğün kıyısına bırakılmış 83 toprak ev, 83 acı duman, Çoluğuyla, çocuğuyla 415 karanlık Kurtulacağız, el ayak kurtulacağız, Bir okul yapıla, bir gele öğretmen. Bir ışık, bir ışık daha, Gecelerin içindeki ejderlerle dövüşür Nice istemeseler de, nice önleseler de, Uyandırır toplumunu İyiye, doğruya, güzele öğretmen Fazıl Hüsnü Dağlarca |
Yanıt: 24 Kasım Öğretmenler Günü Şiirleri
Öğretmenin Düşü Okumuş fillerdir ki herbirinin Nice Bostan, Gülistan ezberidir. Mavi bir ışık yandı gözlerimde Gökyüzü öyle yakın Çocuklar doğacak çocuklarım Ve öyle yağmur ki toprak, koklarsın Ellerim bütün hayvanlar alemi Hangi ağacı çalsam açıyor Uzaylar uslu Yönlerim yörük Sağduyularım sol duyu Mavi kalemle yordum bu düşü Su resimleriyle öğrencilerin Göğerttik bozkırın sarı defterini Şu yoncalar yurttaşlık bilgisi Geçen gün okudum söğütlerin tarihini Bir çiğdem var onlar kadar yiğit Şu bey şu eşek şu yaban şu işçi arı Biz beş sınıfta kaldırdık bütün sınıfları Korkuluklar ektiği kargaları biçsin Sevginin de kendi planları var Beş yılları yıldızları dokuz ayları İlerde yarım kalmış bir okulun duvarı Duvarcı diyor, varım! diyorum ben de Gitsin bütün okumuş filler gülistana Ben Türküm bu bozkırda çalışmaya geldim. Can Yücel |
Yanıt: 24 Kasım Öğretmenler Günü Şiirleri
Bu Şiir Öğretmen Nevin’e Yol var Manisa’ya İzmir’e Tren var alır götürür Ben buralarda bağlandım kaldım İzmir değil öğretmen İzmir değil Senin dostluğun aradığım Akşamüstü veya ilk aydınlıkta Kumrular üşüşür dallara Kumrular uçar ya Parmaklarım uzar uzar tutamaz Dal değilsin ki Çocuğa vakti duyurmak istiyorsun İri iri açıyor gözlerini bir an O tuhaf bir oyuncaktır çocuğum Kara bir nokta içimizde Büyüyen küçülen unutturan Dereler buz bağladı öğretmen yollar kar Bir senin düşüncen vakitsiz sıcak Issız koyma buralarda garibi Ya gel ya mektup gönder Haftanın bütün günleri sabah akşam Bir vapurun güvertesinde yan yana Herkes kendi türküsünü söylüyor Kendi türküsünü hafif dokunaklı Seninki büyük olacak elbet uzun olacak Dünya çocuklarını saracak kardeşçe Bilinen ne varsa cümlesi içindir Bu ağaç bu mavi bu gece Kış günleri kar savrulur rüzgârda Küçük kuşlar üşür ya öğretmen korkar ya Onlar üşümez elbet ve ötekiler Sevgiyi öğretiyorsun çocuklarına Herkesin yaşama türküsü başka Lakin sevgi bir kardeşlik bir Tut elinden çocukların gibi, zor değil Bütün insanları sevgide Birleştir Gülten Akın |
Yanıt: 24 Kasım Öğretmenler Günü Şiirleri
Selahattin Öğretmen Kınık köyünün büyük beyaz okuluna, Pencerelerden bir baktım, Selahattin öğretmenin sesi geliyordu. Öğrenciler taş kesilmiş dinliyordu. Neler diyordu, o duvarlar biliyordu. Kımıldamadan öyle kaldım, Okula güneş vuruyordu. O, karşımda dinlendiren aydınlık Gönlüme vuruyordu bir parçası. Düşüncemi tuttum, açıklara saldım. Bir at koşar gibi çayırlarda Selahattin öğretmen konuşuyordu. Köyün kara toprak evleri, İlerde her şeyden habersiz Kendi hayatını yaşıyordu Talip Apaydın |
| Saat: 03:34. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.6
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Altyapı bilgilerini okuduğunuz vBulletin yazılımı ForumAdası üzerinde lisanslı bir şekilde kullanılmaktadır.