
Sema veya Sama, sufinin musiki nağmelerini eşliğinde sesi ve anlamı işitmesi, vecde gelip hareket etmesi ve kendinden geçip dönmesi anlamında kullanılan bir tasavvuf terimidir. Sema Arapçada “işitmek” anlamındaki semi kelimesinden gelir ve mecazi olarak “şarkı, nağme, musiki, raks” manasındadır.
Sema, sembolik olarak, kâinatın oluşumunu, insanın âlemde dirilişini, Yüce Yaratıcı’ya olan aşk ile harekete geçişini ve kulluğunu idrak edip “İnsan- ı Kâmil” e doğru yönelişini ifâde eder. Sema’ eden canlara (kişilere) Sema’zen denilir. Mevlevilikte dönmek tabiri yoktur. Mevleviler Sema’ eder.
