L’esprit de l’escalier

Ah, ne çok şey istiyordum!
Ama şimdi hiçbir şey istemiyorum!
İstemek de istemiyorum!
Böyle bir söz verdim kendime, artık hiçbir şey istemeyeceğim.

Budala, Dostoyevski Sayfa 377

O kadar doluyum ki şu bi kaç gündür yaşamak için yaşıyorum.
Hayata karşı hiç bir zevki kalmamış, nefes almaya çabalayan bir insan.
Ama insanlara göre hayat o kadar kolay ki gelişine yaşıyorlar hiç düşünce falan yok.

Oysa biz birşeyi yapmadan önce 10 kere düşünen insanlardık hala öyleyizdir belki ama anlayamıyoruzdur.
Abi insanların içini bilmeden yargılamayın
O kız iki güldü, iki mutlu oldu diye demediğiniz şey kalmıyor.
Yok çok geziyor, yok öyle, yok böyle.

Siz ne zamandan beri kendi hayatınızı yaşamayı bırakıp insanların hayatına dahil olmaya başladınız çok merak ediyorum.

Ya bi salın şu insanları kim nerde ne yaptıysa yaptı size ne..

Ben değişmedim;
Sadece duyduklarım ve gördüklerim arasındaki dengesizliği farkettim.
Veee şu da var ki;
Şu zamana kadar bana yapılan hiç bir şeyi unutmadım.
Mümkünse yapanlar da unutmasın.
Hesap günü gelince ben yapmadım ben demedim demesin dansöz gibi kıvırtmasın.

ÖZÜNÜZDE iyi biri olmanız beni zerre ilgilendirmiyor ben bana yapılana bakarım O KADAR ..

Ben hep Allah'a havale ettim.
Hayatım boyunca kendi çıkarlarım kendi menfaatlerim uğruna insan satmadım.
Hiçbir zaman bencil olmadım.Bana taş atana ben el verdim.Kırdılar, üzdüler canımı yaktılar.
Ama yine de onlara gülümsedim ve affettim. İçtiğim bir bardak suyun, yediğim bir lokma ekmeğin, aldığım 1 gram sevginin hakkını sonuna kadar verdim. Çok şükür asla Nankör olmadım, olanada tahammül etmedim. Ne kimseye başımı eğdim, ne de birine haksızlık ettim sadece değer verdim, kendimden ödün verdim, belkide kendimi değersiz kıldım. Hatır gönül bildiğim kimseye saygısızlık etmedim. Bana güvenen, inanan insanları asla yarı yolda bırakmadım. İnsanların bir çok yalanlarını gördüm, sustum. Salağa yattım görmezden geldim.
Korktuğum için mi? HAYIR sadece yüzlerine vurup rencide etmek istemedim. Hayatım boyunca hiç mi hata yapmadım tabiki de yaptım. Belki de her insan kadar. Hatalar insanlara mahsustur. Herkesi kendi yüreğim gibi bildim. İnandım, kandım. İyi olabileceklerini düşündüm, yanıldım.
Şimdi bütün bunları yaptığım için kaybettim mi? Aksine KAZANDIM. İnsanlığımı kazandım. Ben kimseyi kaybedecek bişey yapmadım, uzaklaşan kendisi kaybetti. Bir çoğu farkına varıp döndü. Bir çoğu sonradan farkına varacak, ama asla ben olmayacağım. Bir daha da kimsenin canımı yakmasına izin vermiyeceğim.

Ben hakkımı helal ederim de mahşerde hesap incedir. Siz Kendinizi Kollayın.