L’esprit de l’escalier

Benim savaşım artık kendimle.
Başka birine ne kinim, ne öfkem ne de türevi düşüncelerim var.
İnançlarımı sorgulamaya, pişmanlıklarımı onarmaya, kaybettiğim yolu bulmaya, içimdeki çocuğu bir şekilde yeşilliklerde koşturmaya çalışıyorum.
Yormayacağım kendimi artık başka bir şeye.
Arkamdan kim ne demiş, kim ne yapmış umrumda bile değil.

Benim derdim kendimle
Bu аcı elbet diner bir gün, аnılаrdаn küller kаlır geriye
Benim derdim kendimle
Bu hаyаt er geç biter bir gün, sаrılmаlıyız seninle

Siz gidenler Kazım Koyuncu'nun "İşte gidiyorum." dediği kadar acımasız, biz kalanlar ise Sezen Aksu'nun "Git" dedikten sonra "Gitme" dediği gibi masumaneyiz. Gidenler gitsin, kalanlar olarak kalan sahalar bizimdir.

Sen On Yedi Yaşımsın, Miraç Çağrı Aktaş

Herkesi memnun edemezsiniz.
Birileri mutlaka memnuniyetsiz bir şekilde bir köşede kalır ve sen her şeyi yapmana rağmen, yine de kötü olursun.
Fedakarlık mı? Hiç olmadığı kadar yaparsın ama yine de doymazlar. Daha fazlasını verirsin, yine yaranamazsın.
Bir onlar iyidir ve hep kötüyü sen oynarsın.

Niye?

• Her şeyi yaptığın için.
• Birileri mutlu olsun istediğin için.

Anlatırsın, dinlemezler. Dinleseler de anlamazlar.
Su akar yolunu bulur, herkesi, her şeyi akışına bırakacaksın.

Sanırım en sağlıklısı bu.