ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄

**Jayus** · 30 Mart 2024, 20:42

Bazen istemediğim şeyler yapıyor hayat, karşıma hiç çıkmaması gereken insanlar çıkarıyor, hiç olmayacak kişilere güvenmemi sağlıyor, asla yapmam dediğim şeyleri yaptırıyor. Hayat beni istemediğim durumlarda yaşamam için baya bir zorluyor.

**Jayus** · 30 Mart 2024, 20:42

Hayat Seni bana hep tekrar, tekrar tanıtdı, ama ben hep kendi bildiğim gibi kalmanı seçtim. Diğer yüzünü görmek istememem benim suçumdu, affet sana inanmayı seçen bendim. Bana inanmayan ise sen.

**Jayus** · 30 Mart 2024, 20:44

Ve ben yine kaybettim, tüm benliğimle, tüm varlığımla yeniden kaybettim. Bu oyunun kazananı ben değilim, ama tek kaybedeni de ben olmayacağım. Benim artık kaybedecek hiç bir şeyim yok. Şimdi korka bilirsin benden tatlım, çünki senin tanıdığın o ben bir daha bu bedene dönmeyecek. Ruhumu seninle gömüyorum en derinlere o sana ait bende kalırsa değişemem, bende kalırsa bu kaybediş sadece bir kayıp olmayacak, bir çok kayıplar vereceğim. Ruhumu seninle gömdüm ve o asla bana dönmeyecek, senin gibi.

**Jayus** · 30 Mart 2024, 20:44

Bir tek sen gelsen herkesi silerdim. Bir tek sen gittin herkesin içinde yalnız kaldım.
Yazarın da dediği gibi; Sen bir insan gibi geldin ve gittin, ben bir dünya gibi yerimde kaldım.

**Jayus** · 30 Mart 2024, 20:44

Gönlüm, ağırlığıyla hissettiğim derin bir acı içinde. Anılarım, bu duygusal yükü taşıyan güçlü izlerle dolu. İçimdeki bu duyguları gizlemeye çalışıyorum, çünkü kendimi ifade etmek zor. Belki zamanla hafifler ancak şu an içsel bir mücadeleyle baş başa kaldım ve bunla başa çıkmak çok zor. Artık gün geçtikçe gücüm tükeniyor ve acılarım dayanılmaz bir hal alıyor. Bazen yıkıldığımı sanıyorum, hatta bazen çöküyorum, çünkü ayakta duracak bir sebep, bir neden göremiyorum. Beni hayata bağlayan ipler elimde teker teker kayıyor, ben ise sadece bu gidişi izliyorum, herkesin gidişini izlediğim gibi. Duygularım bir köşeye çekilip gizlenmeye çalışsa bile bu mümkün olmuyor, neden saklansınlar ki ? Bağıra çağıra yaşamak istiyorum, içimdeki tek bir hissi bile saklamak, gizlemek istemiyorum. Ben sadece anılarımdan kaçmak istiyorum, onlar beni daha büyük bir acıya sürüklüyor farkında bile olamıyorum, zamanın da güzel sandığımız şeyler, şimdi nasıl bize acı vere biliyor ? Aklım almıyor.

**Jayus** · 30 Mart 2024, 20:45

Şu an seni dinliyorum, evet yanlış duymadın seni hissediyorum, hayır sensizliği değil, varlığını göre biliyorum. Ben seni yokluğunda, varlığından daha fazla yaşıyorum. Bana kıyamadığın varlığını, sensizlik taçlandırıyor. Dokunmaya bile kıyamadığım saçlarını rüzgar yıpratıyor, onun kadar şansım olamadı benim, beni en çok harap eden ne biliyor musun ? Bilemezsin.
Bunların sana son satırlarım olması dileğiyle.

**Jayus** · 30 Mart 2024, 20:45

Hani insan çok sevdiği bir şeyini kaybeder aniden. Günlerce, haftalarca, aylarca arar durur bulamaz, tüm ümidini kaybeder aramaz artık tamamen kaybettiğini düşünür. Sonra hiç beklemediği bir anda çıkar karşısına aradığı şey, inanamaz başta, tamamen kaybettiğini sandığı o şeyi, tekrardan görmek mücize gibi gelir, ama hiç olmadığı kadar gerçek olarak durur karşısında. İşte bazı insanlar da böyledir, aniden kaybedip, hiç beklemediğiniz bir anda geri kazana bilirsiniz.

**Jayus** · 18 Ağustos 2024, 09:58

Uzun zamandır yazmıyordum, aslında içimden gelmiyordu uzun uzun yazdıkça daha da çok yazasım içimi kelimelere dökesim geliyor, bazen kelimeler kifayetsiz kalıyor anlatamıyorum içimdekileri, doğru ifade edemiyorum. Anlatıyorum kendimi ama kimse anlamıyor, anlayamıyor, belki de anlamak istemiyor. Nereye kadar bu şekilde yazarak kendimle konuşacağım hiç bir fikrim yok, ama kendimden başka da içimi dökeceğim kimsem yok. Bir kaç cümleye sığdırmaya çalıştığım bu yaşam, bu hayat, bu yazanlar ben miyim peki? Hayal ürünü mü yoksa gerçek bir hayat hikayesi mi, belki de simülasyon, kitap, roman, bir şiir?

Hayır, hayır hiç biri değil, bilinmezlik. Evet bunlar aslında bir bilinmezlik, bilememek, çözememek, bazense görememek, her biri çıkmaz sokağa çıkıyormuşcasına bir bilinmezliğe sürüklüyor insanı. Yazıp sildiğim, üzerini karaladığım çok şey var, belki de bu da onlardan biri olacak, ve ya farklı bir şekilde okunacak, okurken bazıları; "Bu saçmalıkta ne?" derken, bazıları içinden bir parça bulacak belki de, kimisi gülerek, kimisi umursamaz bir şekilde okuyacak belki, işte bu da bir bilinmezlik. Her şeyin bilinmez şeyler üzerine olması çok can sıkıcı, neden bilmeyelim ki, tahminlermiz mesela neden bazen tutup, bazense çok alakasız bir sonuç alsın ki, bilelim işte ne olabilir ki en fazla?
Sıkıcı hayatlar silsilesinde sürüklenip dururken böyle delicesine şeyleri düşünmekte sadece bir delinin işi olurdu ya zaten, neden gecenin bu vakti sabaha kadar uyumayıp kendi içimde bir bilinmezlik yaratıp onu düşündüm bilmiyorum, ama şunu biliyorum ki, hepimiz gerçek bir bilinmezlik içinde sürüklenip duruyoruz, ve bunun bir sonu yok, adeta sonsuz bir döngü gibi.

"Bazı hayatların bilinmezliği, o hayat son bulunca biter."

**Jayus** · Bugün, 11:35

Canavar & Kuş.

Bir varmış, bir yokmuş. Çok uzak diyarlara yaşayan bir canavar varmış. Bu canavar'dan herkes korkarmış, kimse ona yaklaşmaya cesaret edemez, gördüğü yerde arkasına bakmadan kaçarmış. Sonra bu canavarın omuzuna bir kuş gelip konmuş bir gün, korkmamış ondan, şaşırmış canavar. Nasıl olurda tüm canlılar benden korkarken bu savunmasız kuş gelip konar benim omuzuma demiş. Ama kuş savunmasız olduğu kadar da güçlüymüş, canavarlardan korkması gerektiğini bilirmiş ama her canavarın aynı olmağını da görürmüş. Canavar başlarda omuzumda bu kuşla biraz gezer sonra kovarım diye düşünmüş, ama işler hiçte düşündüğü gibi olmamış. Kuşu kovmak zaman geçtikce aklına bile gelmemiş. Kuş hep canavarın yanında olmuş, canavar da kuşu her kötülükten korumuş. Bu şekilde herkesten bağımsız yaşamışlar. Son.

**Jayus** · Bugün, 11:35

Canavar & Kuş (2)

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde. Kuş ve canavar mutlu mesut yaşıyorlarmış kendi hallerinde, Canavar kuş'a iyice alışmış ve artık uçup gitmesini hiç istemiyormuş. Kuş'un da keyfi yerindeymiş canavarın omuzunda tüm kötülüklerden uzak yaşıyormuş, mutlu ve bir o kadar da huzurlu. Bir gün kuş uyurken canavarın omuzundan düşüvermiş, canavar bi bakmış kuş omuzunda değil yerde kıvrılmış uyuyor. Sinirlenmiş canavar sanmışki kuş artık sıkılmış ondan, onunla uyumak istemiyor. Bu sinirle hemen uyandırmış kuşu, neden omuzumdan uçtun demiş, şaşırmış kuş oysa ki oradaydı nasıl olduğunu anlamamış. Kızmış canavar kuşa sinirle kötü şeyler söylemiş, kalbi kırılmış kuşun ama canavarını yine de bırakıp gidememiş, gidemezmiş. Canavar kuşu ağlarken gördüğü zaman hatasını anlamış, kuşun açıklama yapmasına bile izin vermeden ona kızdığı için pişman olmuş. Özür dilemiş kuştan yine omuzuna konmasını istemiş, ama kuş zaten oradaymış, kırılsa bile uçmamış ait olduğu yerden. Canavar yaşadığı pişmanlık sonucu o gün "kediye" dönüşmüş, kuşa karşı her zamankinden daha farklı olup gönlünü almaya çalışılmış. Ve yine eskisi gibi mutlu olmuşlar. Son.

30 Mart 2024, 20:42	#11
Çevrimiçi Jayus Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄ Bazen istemediğim şeyler yapıyor hayat, karşıma hiç çıkmaması gereken insanlar çıkarıyor, hiç olmayacak kişilere güvenmemi sağlıyor, asla yapmam dediğim şeyleri yaptırıyor. Hayat beni istemediğim durumlarda yaşamam için baya bir zorluyor. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
	Alıntı

30 Mart 2024, 20:42	#12
Çevrimiçi Jayus Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄ Hayat Seni bana hep tekrar, tekrar tanıtdı, ama ben hep kendi bildiğim gibi kalmanı seçtim. Diğer yüzünü görmek istememem benim suçumdu, affet sana inanmayı seçen bendim. Bana inanmayan ise sen. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
	Alıntı

30 Mart 2024, 20:44	#13
Çevrimiçi Jayus Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄ Ve ben yine kaybettim, tüm benliğimle, tüm varlığımla yeniden kaybettim. Bu oyunun kazananı ben değilim, ama tek kaybedeni de ben olmayacağım. Benim artık kaybedecek hiç bir şeyim yok. Şimdi korka bilirsin benden tatlım, çünki senin tanıdığın o ben bir daha bu bedene dönmeyecek. Ruhumu seninle gömüyorum en derinlere o sana ait bende kalırsa değişemem, bende kalırsa bu kaybediş sadece bir kayıp olmayacak, bir çok kayıplar vereceğim. Ruhumu seninle gömdüm ve o asla bana dönmeyecek, senin gibi. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
	Alıntı

30 Mart 2024, 20:44	#14
Çevrimiçi Jayus Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄ Bir tek sen gelsen herkesi silerdim. Bir tek sen gittin herkesin içinde yalnız kaldım. Yazarın da dediği gibi; Sen bir insan gibi geldin ve gittin, ben bir dünya gibi yerimde kaldım. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
	Alıntı

30 Mart 2024, 20:44	#15
Çevrimiçi Jayus Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄ Gönlüm, ağırlığıyla hissettiğim derin bir acı içinde. Anılarım, bu duygusal yükü taşıyan güçlü izlerle dolu. İçimdeki bu duyguları gizlemeye çalışıyorum, çünkü kendimi ifade etmek zor. Belki zamanla hafifler ancak şu an içsel bir mücadeleyle baş başa kaldım ve bunla başa çıkmak çok zor. Artık gün geçtikçe gücüm tükeniyor ve acılarım dayanılmaz bir hal alıyor. Bazen yıkıldığımı sanıyorum, hatta bazen çöküyorum, çünkü ayakta duracak bir sebep, bir neden göremiyorum. Beni hayata bağlayan ipler elimde teker teker kayıyor, ben ise sadece bu gidişi izliyorum, herkesin gidişini izlediğim gibi. Duygularım bir köşeye çekilip gizlenmeye çalışsa bile bu mümkün olmuyor, neden saklansınlar ki ? Bağıra çağıra yaşamak istiyorum, içimdeki tek bir hissi bile saklamak, gizlemek istemiyorum. Ben sadece anılarımdan kaçmak istiyorum, onlar beni daha büyük bir acıya sürüklüyor farkında bile olamıyorum, zamanın da güzel sandığımız şeyler, şimdi nasıl bize acı vere biliyor ? Aklım almıyor. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
	Alıntı

30 Mart 2024, 20:45	#16
Çevrimiçi Jayus Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄ Şu an seni dinliyorum, evet yanlış duymadın seni hissediyorum, hayır sensizliği değil, varlığını göre biliyorum. Ben seni yokluğunda, varlığından daha fazla yaşıyorum. Bana kıyamadığın varlığını, sensizlik taçlandırıyor. Dokunmaya bile kıyamadığım saçlarını rüzgar yıpratıyor, onun kadar şansım olamadı benim, beni en çok harap eden ne biliyor musun ? Bilemezsin. Bunların sana son satırlarım olması dileğiyle. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
	Alıntı

30 Mart 2024, 20:45	#17
Çevrimiçi Jayus Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄ Hani insan çok sevdiği bir şeyini kaybeder aniden. Günlerce, haftalarca, aylarca arar durur bulamaz, tüm ümidini kaybeder aramaz artık tamamen kaybettiğini düşünür. Sonra hiç beklemediği bir anda çıkar karşısına aradığı şey, inanamaz başta, tamamen kaybettiğini sandığı o şeyi, tekrardan görmek mücize gibi gelir, ama hiç olmadığı kadar gerçek olarak durur karşısında. İşte bazı insanlar da böyledir, aniden kaybedip, hiç beklemediğiniz bir anda geri kazana bilirsiniz. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
	Alıntı

18 Ağustos 2024, 09:58	#18
Çevrimiçi Jayus Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄ Uzun zamandır yazmıyordum, aslında içimden gelmiyordu uzun uzun yazdıkça daha da çok yazasım içimi kelimelere dökesim geliyor, bazen kelimeler kifayetsiz kalıyor anlatamıyorum içimdekileri, doğru ifade edemiyorum. Anlatıyorum kendimi ama kimse anlamıyor, anlayamıyor, belki de anlamak istemiyor. Nereye kadar bu şekilde yazarak kendimle konuşacağım hiç bir fikrim yok, ama kendimden başka da içimi dökeceğim kimsem yok. Bir kaç cümleye sığdırmaya çalıştığım bu yaşam, bu hayat, bu yazanlar ben miyim peki? Hayal ürünü mü yoksa gerçek bir hayat hikayesi mi, belki de simülasyon, kitap, roman, bir şiir? Hayır, hayır hiç biri değil, bilinmezlik. Evet bunlar aslında bir bilinmezlik, bilememek, çözememek, bazense görememek, her biri çıkmaz sokağa çıkıyormuşcasına bir bilinmezliğe sürüklüyor insanı. Yazıp sildiğim, üzerini karaladığım çok şey var, belki de bu da onlardan biri olacak, ve ya farklı bir şekilde okunacak, okurken bazıları; "Bu saçmalıkta ne?" derken, bazıları içinden bir parça bulacak belki de, kimisi gülerek, kimisi umursamaz bir şekilde okuyacak belki, işte bu da bir bilinmezlik. Her şeyin bilinmez şeyler üzerine olması çok can sıkıcı, neden bilmeyelim ki, tahminlermiz mesela neden bazen tutup, bazense çok alakasız bir sonuç alsın ki, bilelim işte ne olabilir ki en fazla? Sıkıcı hayatlar silsilesinde sürüklenip dururken böyle delicesine şeyleri düşünmekte sadece bir delinin işi olurdu ya zaten, neden gecenin bu vakti sabaha kadar uyumayıp kendi içimde bir bilinmezlik yaratıp onu düşündüm bilmiyorum, ama şunu biliyorum ki, hepimiz gerçek bir bilinmezlik içinde sürüklenip duruyoruz, ve bunun bir sonu yok, adeta sonsuz bir döngü gibi. "Bazı hayatların bilinmezliği, o hayat son bulunca biter." Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
	Alıntı

Bugün, 11:35	#19
Çevrimiçi Jayus Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄ Canavar & Kuş. Bir varmış, bir yokmuş. Çok uzak diyarlara yaşayan bir canavar varmış. Bu canavar'dan herkes korkarmış, kimse ona yaklaşmaya cesaret edemez, gördüğü yerde arkasına bakmadan kaçarmış. Sonra bu canavarın omuzuna bir kuş gelip konmuş bir gün, korkmamış ondan, şaşırmış canavar. Nasıl olurda tüm canlılar benden korkarken bu savunmasız kuş gelip konar benim omuzuma demiş. Ama kuş savunmasız olduğu kadar da güçlüymüş, canavarlardan korkması gerektiğini bilirmiş ama her canavarın aynı olmağını da görürmüş. Canavar başlarda omuzumda bu kuşla biraz gezer sonra kovarım diye düşünmüş, ama işler hiçte düşündüğü gibi olmamış. Kuşu kovmak zaman geçtikce aklına bile gelmemiş. Kuş hep canavarın yanında olmuş, canavar da kuşu her kötülükten korumuş. Bu şekilde herkesten bağımsız yaşamışlar. Son. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
	Alıntı

Bugün, 11:35	#20
Çevrimiçi Jayus Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄ Canavar & Kuş (2) Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde. Kuş ve canavar mutlu mesut yaşıyorlarmış kendi hallerinde, Canavar kuş'a iyice alışmış ve artık uçup gitmesini hiç istemiyormuş. Kuş'un da keyfi yerindeymiş canavarın omuzunda tüm kötülüklerden uzak yaşıyormuş, mutlu ve bir o kadar da huzurlu. Bir gün kuş uyurken canavarın omuzundan düşüvermiş, canavar bi bakmış kuş omuzunda değil yerde kıvrılmış uyuyor. Sinirlenmiş canavar sanmışki kuş artık sıkılmış ondan, onunla uyumak istemiyor. Bu sinirle hemen uyandırmış kuşu, neden omuzumdan uçtun demiş, şaşırmış kuş oysa ki oradaydı nasıl olduğunu anlamamış. Kızmış canavar kuşa sinirle kötü şeyler söylemiş, kalbi kırılmış kuşun ama canavarını yine de bırakıp gidememiş, gidemezmiş. Canavar kuşu ağlarken gördüğü zaman hatasını anlamış, kuşun açıklama yapmasına bile izin vermeden ona kızdığı için pişman olmuş. Özür dilemiş kuştan yine omuzuna konmasını istemiş, ama kuş zaten oradaymış, kırılsa bile uçmamış ait olduğu yerden. Canavar yaşadığı pişmanlık sonucu o gün "kediye" dönüşmüş, kuşa karşı her zamankinden daha farklı olup gönlünü almaya çalışılmış. Ve yine eskisi gibi mutlu olmuşlar. Son. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
	Alıntı

Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 konuk)

ǝbןöꓭ ıןʞɐsɐ⅄

ForumAdası üyelerinin kişisel sayfaları olarak da kullanabilecekleri; günlük tutabilecekleri ve hoşuna giden görsel, yazı paylaşımlarında bulunabilecekleri bölüm.