Benim çöküş hikayem

Merhabalar ben Swhynot 17 yaşında bir 12. sınıf öğrencisiyim, bu da benim çöküş hikayem



hayatım boyunca şişman, özgüvensiz ve korkak biriydim ve buna ömrüm billah sahiptim , hikayem şöyle başlıyor 10 sınıfın döneminin ortasında ara tatilin son günü yani tam olarak 6 şubat 2023 bu size tanıdık geldi mi? evet o lanet deprem işte benim dönüş noktam tam da burası olmuştu, şimdi diyeceksiniz Swhynot nasıl yani dönüş noktan? hemen anlatayım o günler gerçekten çok zordu ve lanet olsunki ev başımıza yıkılmasın diye oturduğumuz apartmandan bile kaçmıştık ve lanet olası bir anaokulu geçtik orası da 3 saniyede bir sallanıyordu, hayatımızın bu kadar basit görünmesi beni çok düşündürmüştü(biz bu dünyada neden varız, ne yapıyoruz, neden hep bir ağız oradan oraya sürükleniyoruz diye düşünüyordum) neyseki sonraki gün bulunduğumuz antepten çıkıp İstanbula doğru yönelmiştik, İstanbulda çok acayip insanlarla tanıştım ve bu benim hayatımı tamamen değiştirmişti ve yeni bir karar almıştım, artık saygısızlık yok küfür yok korkaklık özgüvensizlik yok ve o andan itibaren artık bambaşka bir Swhynot vardı dünya bana dönüyor gibi hissediyordum, o korkak şişman sivilceli Swhynot gitmiş yerine yürüdüğünü dünya aleme gösteren özgüvenli kilo veren spor yapan tuttuğunu koparan, tipini, imajını, vücudunu değiştiren bir Swhynot gelmişti yetişkin içeriklerini bırakan 5 vakit namaz kılan, güçlü karakterli, korkusuz bir Swhynot gelmişti öyleki şunu çok net hatırlıyorum beni bır tık tırsıtan veya ters hissettiren her şeyin üstüne gidip onu yenmeye çalışıyordum, hayat bana 6 ay gülmüştü resmen bende ateş gibi yanıyordum takı 11. sınıfın başlamasına kadar kişiliğimin bu kadar çalkantılı ve dengesiz olduğunu öğrenene kadar desem yeridir, kimseyle anlaşamıyor herkesle kavga edip bağırıp çağırıyor üstüme toz kondurmayıp esmeye çalışıyordum ama u rüzgar eni ters vurmuştu, öylemi artık ne eskisi kadar disiplinli olabiliyor ne de ders çalışabiliyor ne de gram özgüvenim kalmıştı yavaş yavaş tükenmeye başlamıştım ama narsistlik haline bürünen duygularım beni katlediyordu çok ama çok ama çok gururluyum bu da beni kötü etkiliyordu bu kadar çökmüşken birde

tartıştığım çocuklardan birisiyle kavga ediyordum o da şöyle gerçekleşmişti yolda giderken birden bir ses duymaya başlamıştım aklıma acaba o aylar önce tartıştığım çocuk beni mi takip ediyor diye düşünürken (bu düşünce aklıma gelmişti ama çok saçma gelmişti çümkü olayın üstünden neredeyse 6 ay geçmişti) tam o anda arkamda bir tekme hissetmiştim korka korka arkamı dönmüştüm bir de ne göreyim o çocuktu bana bir kaç sert ikazda bulunup hakaret ettikten sonra yüzümü eliyle itmişti bende 1 2 dakika donakalıp sonrasında ona yumruk ve itme arası bir kuvvet uygulayıp dengesini bozup küfürler savurmaya başlamıştım ve sonrasında onun arkadaşı araya girip onu engelledikten sonra hızlı adımlarla kaçarcasına ondan uzaklaşmıştım sonrasında bu olay bir şekilde halledilmişti ama ben tamamen değişmiştim oradaki korkmuşluğu asla kendime yedirememiştim ve kendime çok kızmıştım ve sorun şuki hem korkup yediremiyordum hemde o çocuktan gitgide daha çok korkuyordum öyleki okul çıkışı ondan apar topar kaçmaya çalışıyordum, o kadarki neredeyse paranoyak olmuştum çantasına ip koyduğunu gördüğümde onunla bana saldıracağını düşünüyordum, yada arkadaşlarını çıkışta gördüğümde hep birlikte bana saldıracaklarını düşünüp çok ama çok korkuyordum bu korku daha sonra benim için depresyona dönüşmüştü ve tam 2 hafta çok ama çok ağır bir depresyon dönemi yaşamıştım okula gitmiyor bir şry yapmıyor sadece oturup tavanı izleyip telefonla oynayıp kötü hissediyordum, ha şunu söylemeyi unuttum ben bu dönemde yani çok korkmaya başladığım dönemde amcama bunları anlatmıştım ve amcam bunları herkesin ortasında bana bağırarak ve hatalarımı yüzüme vurarak söylemişti bu da benim gibi çok ama çok gururlu bir insan için hem batış hemde rezil oluş hikayesiydi bu depresyonaneden olmuştu neysek iki hafta sonra geçmişti ama benim için hayli zordu derken depresyon geçtikten yaklaşık 3 4 hafta sonra tekrar gelmişti ve ben tam 12ye geçiyordum ve bu seferki depresyon tam anlamıyla majördü ve tam 3 ay sürmüştü bunun yanında panik atak anksiyete yaşamıştım ve sanrılarda görmeye başlamıştım ve benim için rezalet bir yazdı, sırf yaşadığım sıkıntılardan ötürü okulumu değiştirmiştim ve tam olarak çökmüştüm ölüm korkusu yaşıyordum bunun yanında her gün yatağımı düzenlemek 5 vakit namaz kılmak, dişlerimi fırçalamak gibi tüm ama tüm iyi alışkanlıklarım kaybetmiştim, eski karakterimden eser kalmamıştı ve özgüvenli güçlü Swhynot yerine zayıf, güçsüz, gariban Swhynot gelmişti bunun yanında kilolar ve sivilcelerden gelmişti yetişkin içerikleri de(1 yılda 30 kilo almıştım) sınıftakiler benle sürekli dalga geçip laf atıyorlardı ve ben kimseye cevap vermeyip köşeme çekiliyordum, neyseki gel zaman git zaman ben bu sıkıntıların hepsini aştım okuldakilere haddini bildirmiştim ve kendime benzer sıkıntıları olan bir kaç yakın arkadaşım olmuştu ve artık daha mutluydum ama üniversite sınavı gerçeği yüzüme vurdu ve bu beni ağırlaştırdı, şuanda sınava 5 ay var ve benim netlerim hedefime uzak ama kendime dedimki ben bu 5 ayda spor yapıp kilo verip tipimi düzeltip eski alışkanlıklarım elde edip hedefime ulaşacağım ve buda benim ilk günüm, hikayemi öğrendiğinize göre artık benimle birlikte bu 5 ayı yaşama zamanı her gün burada yaptıklarımı anlatıp yolculuğum sizi dahil edeceğim, hazırsanız kemerleri bağlayın uçuyoruz miletttt