Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim

**Zeze** · 16 Şubat 2024, 11:11

Bünyem bu kadar salt kötülüğü kaldıramıyor.
Yoruldum...
Herkesten uzaklaşmak istiyorum...
Bu aralar tek iyi gelen uyumak yine...
Resti çekip gidemiyorum. Yakamıyorum gemileri.
O eski gözü kara cesareti kendimde bulamıyorum.
Az daha sabretmem gerekiyor. Sabır diyorum kendime.
Sabret...

" Her zorluğun ardında bir kolaylık vardır! "
İnanıyorum, biliyorum ki Rabbim her zaman yanımda...
Güzel olacak her şey, biliyorum ama biraz daha sabır...

"Her şey üstüne gelip, seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde, sakın vazgeçme.
Çünkü orası kaderinin değişeceği yerdir."
Mevlana

Haftasonu arkadaşlarımın gelmeyecek olması çok iyi oldu.
Kendi halimde olmaya çok ihtiyacım var. Kendimi kimseye anlatasım yok.
Belki bir uzun yürüyüş bile iyi gelecektir ruhuma...
Sadece yürüsem yürüsem başka hiçbir şey istemiyorum şu an.

**Zeze** · 08 Mart 2024, 20:46

Çok şey yazasım geliyor, bazen haykırmak istiyorum.
Ama yapamıyorum.
Bazen çok gürültülü oluyor keşkelerim.
İçime kaçıp, kendi kendimi yaralamaktan öteye geçemiyorum.
Kavgam da, kızgınlıklarımda hep kendimle.
Kimsenin görmediği, anlamadığı, içimdeki o yara hiç iyileşmiyor.
Bazen keşke zamanı geri alabilsemle başlıyor keşkelerin,
Ve en derinine kadar sarıyor seni.
Keşke şöyle, keşke böyle, keşke.... diye diye tükenene kadar, paralıyorsun kendini.
Keşkeler yerine gelmiyor ama kendinle kavganın kaybedeni olup, içini sonuna kadar acıtmanın yorgunluğuyla biraz sakinliyor yüreğin.
Bir daha ki isyana kadar, uyuşturulmuş gibi öyle dümdüz yaşıyorsun, yaşadığının farkında olmadan.

**Zeze** · 30 Mart 2024, 14:34

Canım günlük,
Naber ya, görüşemedik epeydir.
Biliyorum hem hayırsız, hem vefasızım biraz.
Ama haticeye değil neticeye bakalım değil mi?
Sonuçta geldim, bak gelirken sana çiçek de getirdim
Şaka maka ramazan da bitiyor, 10 gün kaldı.

Seni duygusallığa boğmayacağım bu kez.
Aslında geçen sene bu zamanları düşünürsem, saniyemi almaz duygusallaşmak
Neyse hiç girmiyorum oralara.

İş güç nasıl diye sorma, kendi haline bıraktım işleri de. Ben mi kurtarıcam iş yerini evresine geçtim.

O değil de oruçlu olmasam sezon indirimi alışverişine çıkardım. Kış indirimleri başladı nede olsa, mont falan alırdım. Ama hiçbir yere çıkamam.

Ayy yarın bir de seçimler var. Artık 1 ay seçim konuşulur ülkede
Neyse şimdilik böyle günlük.
Hadi kaçtım ben görüşürüz

**Zeze** · 20 Nisan 2024, 10:36

Günlükcan naber?
Hep gecikmeli geliyorum biliyorum.
Ama olsun o kadar
Napıyor muyum? Hadi anlatayım...
Uyandığımda hava güzel yağıyordu. Yağmurun sesiyle uyandım.
Güneşliği açıp dışarı baktım. Sonra klasik el yüz faslı falan işte.
Odamı topladım. Sonra camı açıp, güne sporla başladım.
Evde yapılabilecek çok hareket var, istedikten sonra, önemli olan zaman ayırmak.
Sonra kahvaltımı yaptım, az telefonu kurcaladım ve şimdide kahvemi alıp geldim sana, buradayım
Hava kapalı ya, öyle tatlı tatlı uyku vuruyor ki, anlatamam.
Uyumak yok, buralardayım günlük
İş mi? Bana iş sormasan mı?
Zaten dün sanki nefes almadan çalışmış gibiydim, mesai bitimine doğru öyle içten bir nefes alışım vardı ki anlatamam. Öyle işte.

O değil de bu kahve beni kesmedi ya

**Zeze** · 04 Mayıs 2024, 10:32

Kabul et günlüğüm, bu kez daha erken geldim
Tuhafım.
Tuhaf hissediyorum.
Tam sana mazi kalbimde yaradır yazacaktım. Bu şarkı geldi aklıma.
Hadi birlikte dinleyelim.

O değil de maziye girmeyelim, çıkamayız.
Ben maziden ziyade, hayallerin içinde savruluyorum
Duygusallıkta var, sonra hayal ederken böyle o hayalin mutluluğuyla huzur sarıyor içimi,
Sonra o huzur yerini aniden duygusallığa bırakıyor.
Garip bir duygu.
Zaten biz Balık burçları garibiz değil mi?
Her şeye duygulanma potansiyelimiz yüksek. Mesela köpeğe çarpan araba köpeği öylece bırakmayıp veterinere götürmüş. Sabah sabah bu haber okuyunca duygulandırdı beni. Gece, gündüz, sabah fark etmiyor, duygulanmaya...

Bazen bakıyorum içimdeki küçük kız hala orada.
Bazen bakıyorum merhamet duygum, iyimserliğim, o saflığım daha gitmemiş benimle.
Bazen bakıyorum, kendimi tanıyamıyorum, o saflıktan sıyrılmış, gerçeklerle yüzleşince, birden sert duvarlar ören biri oluveriyorum. İyimserlik yerini, katılığa bırakıyor aniden.
Bazen öyle durumlarda, o kadar saf olmasaydım, belki öyle duvarları olan birine dönüşmezdim diyorum.
Sonra bazen, hala o iyimser, saf yanımın olması, merhamet duygumun beni bırakmaması nedense tarifsiz huzur veriyor.
Hayatın beni, karakterimi değiştirmemiş olması içten içe mutlu ediyor. Her ne kadar yaşadığım olumsuz olaylar beni, kızdırsa, kırsa da...

Bu arada günlüğüm yağmur yağıyor, acayip hem de.
Dün iş yerinde çok korkmuştum, çünkü iş yerinde yine bir takım su baskınları vuku bulduğu için, huzursuzdum.
Ama evdeyken yağmur yağınca, kendimi güvende hissediyorum.
Şu an pencerenin önüne attım ufak bir masa, hem foruma bakıp bir yandan kahvemi yudumlarken, bir yandan da yağmurun sesini dinliyorum.

Yalnız bir şeyler eksik günlüğüm, eksik ve yarım...
Onu şimdi burada yazmim...
Hayaller ve hayatlar diyip, noktalıyorum.
Bir dahaki satırlarda buluşmak üzere...

Şuraya bir şarkı daha bırakıp öyle gideyim.

**Zeze** · 15 Mayıs 2024, 11:44

Bu dünyanın hengamesi bazen öyle yoruyor ki, bitse de gitsek moduna geçiyorum günlüğüm...
Ve ölünce bizi sonsuzluğun beklediğini, bu dünya hengamesinin biteceğini bilmek, biraz olsun yüreğime su serpiyor.
Bazen diyorum, napıyoruz biz, napıyor bu insanlar?
Herkesin derdi ne?
Neyin kavgası bu?
Bitecek bir ömür için, neyin çekişmesi...
Yoruldum günlüğüm...
Düşünüyorum, sorguluyorum, dönüp kendime bakıyorum, içime bakıyorum.
Ne kazandım, ne kaybettim...
Neler için savaş verdim, değdi mi, değiyor mu?
Keşkelerim, iyi kilerim hepsini ayrı ayrı terazilere koyup tartıyorum.
Yine de ölümün yanında hepsi hiç kalıyor.
Öyle işte günlüğüm.
Hani ömür bir gündür, o da bugündür misali aslında hayat...
Ama bilene...
Ömür hiç bitmeyecekmiş gibi bitmeyen bir kavgaya tutulmuş yaşıyoruz işte.
Tek bildiğim bu kavganın içinden, alnım ak, kalbim temiz çıkabilmek...
Yara bere almamayı çoktan geçtim...
Çünkü hepimizin yüreği zaten yara bere içinde.

**Zeze** · 20 Mayıs 2024, 12:02

Biliyorum ölümlü dünya.
Ama insan yine de bu anlamsız hayatta, sahip olduklarına değer veriyor, anlamlar yüklüyor.
Yoksa hiçbir şeye değer vermeden, her gün öleceğimizi düşünerek geçer mi ömür?
Eşyalara değer vermiyorum ki ben, o eşyaların barındırdığı anılar benim için onları değerli kılan.
Aslolan yaşanmışlık, anılar...
Benim maddeyle, maddi olanla hiçbir zaman işim olmadı, olmazda...
Manaya, maneviyata bakarım ben.
Yüreğe bakarım, öze bakarım.
Bıraktığı anlama, hissettirdiği değere bakarım.
Sonuç olarak kimse anlamaz seni, bilmez içini; herkes kendinde olanı görür aslında sende.
Öyle işte.
Bunlarda böyle içimden geldi günlük.

**Zeze** · 08 Haziran 2024, 01:17

Ah be Zeynep bir öğrenemedin, bu dünyaya yalnız geldik, yalnız öleceğiz işte.
Alıştır kendini. En çokta ölüme hazırlıklı olmalısın. Kapını ne zaman çalacağını bilemezsin.
Geçen gün anneme de dedim, belki de geleceğe dair hiçbir şeyi gerçekleştiremeden göçer giderim bu dünyadan, diye.
Ölümün yaşı, saati yok sonuçta.
Ölümden korkmuyorum da, ölüme hazırlıklı mıyım, değilim. Sonuçta amellerimiz bizimle gelecek. Umarım güzel ameller biriktirebilmişimdir.
Çok yorgunum günlük. Gitmek istiyorum bu aralar buralardan. Uzaklaşmak, tek başıma kafa dinlemek.
Öyle işte.

**Zeze** · 10 Haziran 2024, 13:30

Mazi kalbimde ilk gün ki ihtişamıyla...
Dilime dolanmışken, bu şarkıyı buraya bırakıyorum günlük.

Gözümde canlanır, koskoca mazi
Sevdiğim nerede, ben neredeyim?
Suçumuz neydi ki, ayrıldık böyle
Kaybolmuş benliğim, ben ne haldeyim

Efkarım birikti sığmaz içine
Bin sitem etsem de, azdır kadere
Gülmeyi unutan, yaşlı gözlere
Mutluluktan haber ver dilek taşı

**Zeze** · 12 Haziran 2024, 09:08

Yüzlerine tüm düşüncelerimi söylemeyi çok isterdim. Ama biliyorum ki, hiçbirinde anlayacak kapasite yok. Ben ne söylesem yarabbi şükür diyecekler biliyorum. Büyük konuşmamak lazım, hayat bu beklemediğin insanlarla yine yollarını kesiştirir.
Genelde sevmediğim ot burnumun dibinde bittiği için, rastlaşırsakta bu süreçten sonra, şaşırmam. Dileğim bir daha hiçbir zaman aynı havayı solumamak. Ama hayat işte.

Annem helallik al diyor, ben haklı olduğum halde büyüklük bende kalsın diye büyük/küçük demeden herkesten o kadar çok özür diledim, gönül almaya çalıştım ki ama hiçbirinde o özrü kaldıracak kapasite olmadı. Biliyorum özür dilemek erdemlilik ama özürden anlayana... Alttan aldığım herkes kendini haklı sandı. Bu yüzden bende alttan almayı değil, o insanları orada bırakıp yol almayı tercih ediyorum, beni aşağıya çekmelerine izin vermiyorum.

Ne olacak, ne bitecek bilmiyorum. Belki yorucu bir süreç olacak onu da bilmiyorum. Bir de havalar bu kadar sıcak olmasaydı iyiydi. Kendime tahammül edemiyorum sıcaktan, bir de kafamın içindekiler yoruyor beni.

Hangi filmdi o ya, heh hatırladım, Sihirli Annem dizisinde, hani diyorlar ya; "zaman ileri aksın" diye. Çok değil azıcık ileri aksın.
Zamanın hızlı ilerlemesini istemiyorum aslında sadece bu süreçten kurtulmak adına.
Yoksa acele edince, hayatım tamamen tepetaklak oluyor, bunu da tecrübe ettiğim için, ee zaten boşa demiyorlar, acele işe şeytan karışır diye. Gerçekten öyle...

Biraz daha fazla düşünmeye devam edersem böyle, düşüncelerde boğulacağım. Hani sokak dilinde diyorlar ya, fazla kasmamak lazım diye. Öyle sanırım. Hayat düşünmeyenlere güzel. Neyse sustum sessizce gidiyorum günlük can, sonra görüşürüz yine

16 Şubat 2024, 11:11	#141
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Bünyem bu kadar salt kötülüğü kaldıramıyor. Yoruldum... Herkesten uzaklaşmak istiyorum... Bu aralar tek iyi gelen uyumak yine... Resti çekip gidemiyorum. Yakamıyorum gemileri. O eski gözü kara cesareti kendimde bulamıyorum. Az daha sabretmem gerekiyor. Sabır diyorum kendime. Sabret... " Her zorluğun ardında bir kolaylık vardır! " İnanıyorum, biliyorum ki Rabbim her zaman yanımda... Güzel olacak her şey, biliyorum ama biraz daha sabır... "Her şey üstüne gelip, seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde, sakın vazgeçme. Çünkü orası kaderinin değişeceği yerdir." Mevlana Haftasonu arkadaşlarımın gelmeyecek olması çok iyi oldu. Kendi halimde olmaya çok ihtiyacım var. Kendimi kimseye anlatasım yok. Belki bir uzun yürüyüş bile iyi gelecektir ruhuma... Sadece yürüsem yürüsem başka hiçbir şey istemiyorum şu an. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

08 Mart 2024, 20:46	#142
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Çok şey yazasım geliyor, bazen haykırmak istiyorum. Ama yapamıyorum. Bazen çok gürültülü oluyor keşkelerim. İçime kaçıp, kendi kendimi yaralamaktan öteye geçemiyorum. Kavgam da, kızgınlıklarımda hep kendimle. Kimsenin görmediği, anlamadığı, içimdeki o yara hiç iyileşmiyor. Bazen keşke zamanı geri alabilsemle başlıyor keşkelerin, Ve en derinine kadar sarıyor seni. Keşke şöyle, keşke böyle, keşke.... diye diye tükenene kadar, paralıyorsun kendini. Keşkeler yerine gelmiyor ama kendinle kavganın kaybedeni olup, içini sonuna kadar acıtmanın yorgunluğuyla biraz sakinliyor yüreğin. Bir daha ki isyana kadar, uyuşturulmuş gibi öyle dümdüz yaşıyorsun, yaşadığının farkında olmadan. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

30 Mart 2024, 14:34	#143
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Canım günlük, Naber ya, görüşemedik epeydir. Biliyorum hem hayırsız, hem vefasızım biraz. Ama haticeye değil neticeye bakalım değil mi? Sonuçta geldim, bak gelirken sana çiçek de getirdim Şaka maka ramazan da bitiyor, 10 gün kaldı. Seni duygusallığa boğmayacağım bu kez. Aslında geçen sene bu zamanları düşünürsem, saniyemi almaz duygusallaşmak Neyse hiç girmiyorum oralara. İş güç nasıl diye sorma, kendi haline bıraktım işleri de. Ben mi kurtarıcam iş yerini evresine geçtim. O değil de oruçlu olmasam sezon indirimi alışverişine çıkardım. Kış indirimleri başladı nede olsa, mont falan alırdım. Ama hiçbir yere çıkamam. Ayy yarın bir de seçimler var. Artık 1 ay seçim konuşulur ülkede Neyse şimdilik böyle günlük. Hadi kaçtım ben görüşürüz Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter Regex bunu beğendi.

20 Nisan 2024, 10:36	#144
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Günlükcan naber? Hep gecikmeli geliyorum biliyorum. Ama olsun o kadar Napıyor muyum? Hadi anlatayım... Uyandığımda hava güzel yağıyordu. Yağmurun sesiyle uyandım. Güneşliği açıp dışarı baktım. Sonra klasik el yüz faslı falan işte. Odamı topladım. Sonra camı açıp, güne sporla başladım. Evde yapılabilecek çok hareket var, istedikten sonra, önemli olan zaman ayırmak. Sonra kahvaltımı yaptım, az telefonu kurcaladım ve şimdide kahvemi alıp geldim sana, buradayım Hava kapalı ya, öyle tatlı tatlı uyku vuruyor ki, anlatamam. Uyumak yok, buralardayım günlük İş mi? Bana iş sormasan mı? Zaten dün sanki nefes almadan çalışmış gibiydim, mesai bitimine doğru öyle içten bir nefes alışım vardı ki anlatamam. Öyle işte. O değil de bu kahve beni kesmedi ya Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

04 Mayıs 2024, 10:32	#145
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Kabul et günlüğüm, bu kez daha erken geldim Tuhafım. Tuhaf hissediyorum. Tam sana mazi kalbimde yaradır yazacaktım. Bu şarkı geldi aklıma. Hadi birlikte dinleyelim. O değil de maziye girmeyelim, çıkamayız. Ben maziden ziyade, hayallerin içinde savruluyorum Duygusallıkta var, sonra hayal ederken böyle o hayalin mutluluğuyla huzur sarıyor içimi, Sonra o huzur yerini aniden duygusallığa bırakıyor. Garip bir duygu. Zaten biz Balık burçları garibiz değil mi? Her şeye duygulanma potansiyelimiz yüksek. Mesela köpeğe çarpan araba köpeği öylece bırakmayıp veterinere götürmüş. Sabah sabah bu haber okuyunca duygulandırdı beni. Gece, gündüz, sabah fark etmiyor, duygulanmaya... Bazen bakıyorum içimdeki küçük kız hala orada. Bazen bakıyorum merhamet duygum, iyimserliğim, o saflığım daha gitmemiş benimle. Bazen bakıyorum, kendimi tanıyamıyorum, o saflıktan sıyrılmış, gerçeklerle yüzleşince, birden sert duvarlar ören biri oluveriyorum. İyimserlik yerini, katılığa bırakıyor aniden. Bazen öyle durumlarda, o kadar saf olmasaydım, belki öyle duvarları olan birine dönüşmezdim diyorum. Sonra bazen, hala o iyimser, saf yanımın olması, merhamet duygumun beni bırakmaması nedense tarifsiz huzur veriyor. Hayatın beni, karakterimi değiştirmemiş olması içten içe mutlu ediyor. Her ne kadar yaşadığım olumsuz olaylar beni, kızdırsa, kırsa da... Bu arada günlüğüm yağmur yağıyor, acayip hem de. Dün iş yerinde çok korkmuştum, çünkü iş yerinde yine bir takım su baskınları vuku bulduğu için, huzursuzdum. Ama evdeyken yağmur yağınca, kendimi güvende hissediyorum. Şu an pencerenin önüne attım ufak bir masa, hem foruma bakıp bir yandan kahvemi yudumlarken, bir yandan da yağmurun sesini dinliyorum. Yalnız bir şeyler eksik günlüğüm, eksik ve yarım... Onu şimdi burada yazmim... Hayaller ve hayatlar diyip, noktalıyorum. Bir dahaki satırlarda buluşmak üzere... Şuraya bir şarkı daha bırakıp öyle gideyim. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

15 Mayıs 2024, 11:44	#146
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Bu dünyanın hengamesi bazen öyle yoruyor ki, bitse de gitsek moduna geçiyorum günlüğüm... Ve ölünce bizi sonsuzluğun beklediğini, bu dünya hengamesinin biteceğini bilmek, biraz olsun yüreğime su serpiyor. Bazen diyorum, napıyoruz biz, napıyor bu insanlar? Herkesin derdi ne? Neyin kavgası bu? Bitecek bir ömür için, neyin çekişmesi... Yoruldum günlüğüm... Düşünüyorum, sorguluyorum, dönüp kendime bakıyorum, içime bakıyorum. Ne kazandım, ne kaybettim... Neler için savaş verdim, değdi mi, değiyor mu? Keşkelerim, iyi kilerim hepsini ayrı ayrı terazilere koyup tartıyorum. Yine de ölümün yanında hepsi hiç kalıyor. Öyle işte günlüğüm. Hani ömür bir gündür, o da bugündür misali aslında hayat... Ama bilene... Ömür hiç bitmeyecekmiş gibi bitmeyen bir kavgaya tutulmuş yaşıyoruz işte. Tek bildiğim bu kavganın içinden, alnım ak, kalbim temiz çıkabilmek... Yara bere almamayı çoktan geçtim... Çünkü hepimizin yüreği zaten yara bere içinde. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

20 Mayıs 2024, 12:02	#147
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Biliyorum ölümlü dünya. Ama insan yine de bu anlamsız hayatta, sahip olduklarına değer veriyor, anlamlar yüklüyor. Yoksa hiçbir şeye değer vermeden, her gün öleceğimizi düşünerek geçer mi ömür? Eşyalara değer vermiyorum ki ben, o eşyaların barındırdığı anılar benim için onları değerli kılan. Aslolan yaşanmışlık, anılar... Benim maddeyle, maddi olanla hiçbir zaman işim olmadı, olmazda... Manaya, maneviyata bakarım ben. Yüreğe bakarım, öze bakarım. Bıraktığı anlama, hissettirdiği değere bakarım. Sonuç olarak kimse anlamaz seni, bilmez içini; herkes kendinde olanı görür aslında sende. Öyle işte. Bunlarda böyle içimden geldi günlük. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

08 Haziran 2024, 01:17	#148
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Ah be Zeynep bir öğrenemedin, bu dünyaya yalnız geldik, yalnız öleceğiz işte. Alıştır kendini. En çokta ölüme hazırlıklı olmalısın. Kapını ne zaman çalacağını bilemezsin. Geçen gün anneme de dedim, belki de geleceğe dair hiçbir şeyi gerçekleştiremeden göçer giderim bu dünyadan, diye. Ölümün yaşı, saati yok sonuçta. Ölümden korkmuyorum da, ölüme hazırlıklı mıyım, değilim. Sonuçta amellerimiz bizimle gelecek. Umarım güzel ameller biriktirebilmişimdir. Çok yorgunum günlük. Gitmek istiyorum bu aralar buralardan. Uzaklaşmak, tek başıma kafa dinlemek. Öyle işte. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

10 Haziran 2024, 13:30	#149
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Mazi kalbimde ilk gün ki ihtişamıyla... Dilime dolanmışken, bu şarkıyı buraya bırakıyorum günlük. Gözümde canlanır, koskoca mazi Sevdiğim nerede, ben neredeyim? Suçumuz neydi ki, ayrıldık böyle Kaybolmuş benliğim, ben ne haldeyim Efkarım birikti sığmaz içine Bin sitem etsem de, azdır kadere Gülmeyi unutan, yaşlı gözlere Mutluluktan haber ver dilek taşı Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

12 Haziran 2024, 09:08	#150
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Yüzlerine tüm düşüncelerimi söylemeyi çok isterdim. Ama biliyorum ki, hiçbirinde anlayacak kapasite yok. Ben ne söylesem yarabbi şükür diyecekler biliyorum. Büyük konuşmamak lazım, hayat bu beklemediğin insanlarla yine yollarını kesiştirir. Genelde sevmediğim ot burnumun dibinde bittiği için, rastlaşırsakta bu süreçten sonra, şaşırmam. Dileğim bir daha hiçbir zaman aynı havayı solumamak. Ama hayat işte. Annem helallik al diyor, ben haklı olduğum halde büyüklük bende kalsın diye büyük/küçük demeden herkesten o kadar çok özür diledim, gönül almaya çalıştım ki ama hiçbirinde o özrü kaldıracak kapasite olmadı. Biliyorum özür dilemek erdemlilik ama özürden anlayana... Alttan aldığım herkes kendini haklı sandı. Bu yüzden bende alttan almayı değil, o insanları orada bırakıp yol almayı tercih ediyorum, beni aşağıya çekmelerine izin vermiyorum. Ne olacak, ne bitecek bilmiyorum. Belki yorucu bir süreç olacak onu da bilmiyorum. Bir de havalar bu kadar sıcak olmasaydı iyiydi. Kendime tahammül edemiyorum sıcaktan, bir de kafamın içindekiler yoruyor beni. Hangi filmdi o ya, heh hatırladım, Sihirli Annem dizisinde, hani diyorlar ya; "zaman ileri aksın" diye. Çok değil azıcık ileri aksın. Zamanın hızlı ilerlemesini istemiyorum aslında sadece bu süreçten kurtulmak adına. Yoksa acele edince, hayatım tamamen tepetaklak oluyor, bunu da tecrübe ettiğim için, ee zaten boşa demiyorlar, acele işe şeytan karışır diye. Gerçekten öyle... Biraz daha fazla düşünmeye devam edersem böyle, düşüncelerde boğulacağım. Hani sokak dilinde diyorlar ya, fazla kasmamak lazım diye. Öyle sanırım. Hayat düşünmeyenlere güzel. Neyse sustum sessizce gidiyorum günlük can, sonra görüşürüz yine Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 5 (0 üye ve 5 konuk)

Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim

ForumAdası üyelerinin kişisel sayfaları olarak da kullanabilecekleri; günlük tutabilecekleri ve hoşuna giden görsel, yazı paylaşımlarında bulunabilecekleri bölüm.