Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim

**Zeze** · 10 Ekim 2024, 22:59

Zaman çabuk geçiyor.
1 ay daha geçti... Kaldı mı 4 ay...
Asker yolu gözler gibi şafak sayıyorum yine bu aralar.
Göz açıp kapayıncaya kadar geçer bence. Çoğu gitti azı kaldı.
Az daha sabır Zeze

**Zeze** · 14 Ekim 2024, 13:28

Günlüğüm...
Sence 4 K modumuz yüklensin mi bu aralar?
Hem hazır mevsimde sonbahar...
Uzun zamandır da ihmal etmiştik.
Bence yüklensin...
4 K! En sevdiğim...

**Zeze** · 20 Ekim 2024, 02:46

Hiçbir zaman yükseklerde gözüm olmadı, hiçbir şeyin fazlasını istemedim.
Mal mülk peşinde koşmadım.
Bir lokma aşım olsun, huzurum olsun dedim hep.
Kimseden hiçbir şeyin fazlasını beklemedim.
Bana bir adım gelene bin adım gittim.
Ben bu hayattan hiçbir şey beklemedim. Lüks peşinde koşmadım.
Sadece mutlu olmak istedim. Birazcık mutlu olmak.
Onu da çok gördü herkes.
Herkesin elinin altındakiydim;
Bu yüzden kolay vazgeçilendim, nede olsa vazgeçemeyendim sevdiklerimden.
Kimseye kızamıyorum. Hakkımda yok kızmaya...
Sevmeyi, değer vermeyi abartan ben değil miyim?
Abartan diyorum, çünkü ben az nedir bilmiyorum.
Annemden öyle gördüm. O da kendini düşünmez, hep kendinden ödün verir.
Böyle öğrendim ben. Çabalamayı, fedakarlığı...
Kötü nasıl olunur bilmiyorum.
Belki kötü olsam sevilir sayılırdım.
Sevgisizliğinde, saygısızlığında fazlasını gördüm.
Oysa herkesin kalbine dokunabilmek, sevginin kötülükten daha çok yayılmasına sebep olmaktı hayattaki gayem. Hiçbir zaman başaramadım bunu.
İyi olanın enayi muamelesi gördüğü bir dünyadayız.
Yoruldum be günlük.
Bir gün bu dünyadan göçersem, kimsenin çok sevdiği ve önceliği olamadığımı bilmenin üzüntüsüyle veda edicem bu dünyaya.
Ve sevginin hiçbir şeyi iyileştiremediğini, dünyayı sevginin kurtaramadığını bilerek... Onca emeğe rağmen kimsenin kalbine dokunamamış olmanın hüznüyle...
Biliyorum bu saatten sonra iyileşmez yaralarım. İyileşmesini beklemem aptallıktı.
Hep daha fazla yara aldım. Bu yüzden değil mi 2019 da felç geçiriyordum neredeyse.
Neden peki, sevdiğim insanları meğer ben sevmişim... Beni fi tarihinden kalma saçma sapan cahil işleriyle ateşe atma çabalarını hiçbir zaman unutmayacağım. Kendilerinde olmayan sevgiyi, bende aramaları bencilliğini de...
O zamandan kaldı bu kalp çarpıntıları. Ve yine sıklaştı iyice. Boğuluyorum, nefes alamıyorum.
Artık yarım ilaçta kâfi gelmiyor.
Kaç senedir doktor kontrolüne de gitmiyorum. Bazen bu kadar çarpacağına dur artık bitsin bu işkence diyorum.
Yine de sonra şükrediyorum halime, şükretmeye çalışıyorum.
Dualar olmasa, nasıl hafiflerdi bunca kırgınlık? Bilmiyorum.
Yüreğime tek iyi gelen dualar. Dualar her zaman gücüm oldu. Yaradana sığınmak, güvenmek, düştüğünde tutunduğun tek dalın "O" olması... Yoksa nasıl kalkardım düştüğüm yerden...
Bazen kalbim isyan etse de, artık bu dünyada fazlalık olduğumu düşünsem de, dünya bana dar gelse de, hayatım boyunca sabreden, sükunetini koruyan biri oldum, içim alevler içinde kalsada.
Dualar hep su serpti içimdeki yangınlara.
Hayattaki sınavım ağır. En çok neye önem veriyorsam oradan sınanıyorum.
Bu yüzden benimde sınavım sevgisizlik belki de. İnsan hissediyor sevildiğini de, sevilmediğini de.
Ve kalpten gelenle, dilden gelenin farkını...
Artık anlaşılmak falanda istemiyorum.
Öyle yoruldum ki.

Yarın, bir de yarın var, yarın resmen eziyet bana...
Uyuyamadım, uyuyamam da. Hayırlısı artık.

**Zeze** · 27 Ekim 2024, 03:43

**Zeze** · 29 Ekim 2024, 11:20

Ruhum toprak çekiyor...
Hani yağmur yağar toprağa karışır da,
Mis gibi toprak kokusu yayılır ya etrafa;
Huzur verir insana...
Benim de ruhum öyle toprak istiyor...
Şu an sadece tahayyül edebiliyorum...
İnsan yaradılışını özlüyor aslında.
Topraktan gelip, toprağa gideceğimizden belki...
Yüreğim toprakla bütünleşmek,
O toprak kokusunu, huzurunu hissetmek istiyor.

**Zeze** · 29 Ekim 2024, 19:07

**Zeze** · 31 Ekim 2024, 00:21

**Zeze** · 14 Kasım 2024, 23:51

Çok yoruldum günlük... Her şeyden...
Her yeni yıl bir önceki yılı aratır hale geldi.
Sanki lanetlenmiş gibi hissediyorum artık.
Ve sabırda yorulur bazen...
Zaten pek gücümde kalmadı...
Bu kırık kanatlarla, tutunamıyorum.
Düştükçe, düşüyorum...
Düşmek bir şey değil de, kalkmaya da mecalim yok.
Öyle bir şey işte.

**Zeze** · 24 Kasım 2024, 02:37

Çocuklar inanın inanın çocuklar
Güzel günler göreceğiz güneşli günler
Motorları maviliklere süreceğiz
Güzel günler göreceğiz güneşli günler

Edip Akbayram'ın şarkısında ki gibi güzel ve güneşli günlere hep inandım.
Ama insan bazen yitiriyor o umudu ve inancı...
Kanatların kırılmış, iyileşmeyecek gibi hissediyorsun.
İnsan en çok kendini kandırır hayatta, bu işi de en güzel ben yapıyorum.
Belki de o beklenen günler hiç gelmicek. Olmayacak bir hayal işte.
Kalp hissediyor ama bu gece o nefes aldırmayan histen anlamıştım.
Kalbinin üstüne taş oturur ya, öyle bir can sıkıntısı içimden hiç geçmeyen...
Ama ben buna da alıştım sanırım.
Ne çok şeye alışıyorum bu aralar.
Oradan oraya savruluyorum. Hiçbir şey normal gitmiyor.
Dağılıyor,
Dağılıyorum.

**Zeze** · 24 Kasım 2024, 04:06

10 Ekim 2024, 22:59	#171
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Zaman çabuk geçiyor. 1 ay daha geçti... Kaldı mı 4 ay... Asker yolu gözler gibi şafak sayıyorum yine bu aralar. Göz açıp kapayıncaya kadar geçer bence. Çoğu gitti azı kaldı. Az daha sabır Zeze Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

14 Ekim 2024, 13:28	#172
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Günlüğüm... Sence 4 K modumuz yüklensin mi bu aralar? Hem hazır mevsimde sonbahar... Uzun zamandır da ihmal etmiştik. Bence yüklensin... 4 K! En sevdiğim... Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

20 Ekim 2024, 02:46	#173
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Hiçbir zaman yükseklerde gözüm olmadı, hiçbir şeyin fazlasını istemedim. Mal mülk peşinde koşmadım. Bir lokma aşım olsun, huzurum olsun dedim hep. Kimseden hiçbir şeyin fazlasını beklemedim. Bana bir adım gelene bin adım gittim. Ben bu hayattan hiçbir şey beklemedim. Lüks peşinde koşmadım. Sadece mutlu olmak istedim. Birazcık mutlu olmak. Onu da çok gördü herkes. Herkesin elinin altındakiydim; Bu yüzden kolay vazgeçilendim, nede olsa vazgeçemeyendim sevdiklerimden. Kimseye kızamıyorum. Hakkımda yok kızmaya... Sevmeyi, değer vermeyi abartan ben değil miyim? Abartan diyorum, çünkü ben az nedir bilmiyorum. Annemden öyle gördüm. O da kendini düşünmez, hep kendinden ödün verir. Böyle öğrendim ben. Çabalamayı, fedakarlığı... Kötü nasıl olunur bilmiyorum. Belki kötü olsam sevilir sayılırdım. Sevgisizliğinde, saygısızlığında fazlasını gördüm. Oysa herkesin kalbine dokunabilmek, sevginin kötülükten daha çok yayılmasına sebep olmaktı hayattaki gayem. Hiçbir zaman başaramadım bunu. İyi olanın enayi muamelesi gördüğü bir dünyadayız. Yoruldum be günlük. Bir gün bu dünyadan göçersem, kimsenin çok sevdiği ve önceliği olamadığımı bilmenin üzüntüsüyle veda edicem bu dünyaya. Ve sevginin hiçbir şeyi iyileştiremediğini, dünyayı sevginin kurtaramadığını bilerek... Onca emeğe rağmen kimsenin kalbine dokunamamış olmanın hüznüyle... Biliyorum bu saatten sonra iyileşmez yaralarım. İyileşmesini beklemem aptallıktı. Hep daha fazla yara aldım. Bu yüzden değil mi 2019 da felç geçiriyordum neredeyse. Neden peki, sevdiğim insanları meğer ben sevmişim... Beni fi tarihinden kalma saçma sapan cahil işleriyle ateşe atma çabalarını hiçbir zaman unutmayacağım. Kendilerinde olmayan sevgiyi, bende aramaları bencilliğini de... O zamandan kaldı bu kalp çarpıntıları. Ve yine sıklaştı iyice. Boğuluyorum, nefes alamıyorum. Artık yarım ilaçta kâfi gelmiyor. Kaç senedir doktor kontrolüne de gitmiyorum. Bazen bu kadar çarpacağına dur artık bitsin bu işkence diyorum. Yine de sonra şükrediyorum halime, şükretmeye çalışıyorum. Dualar olmasa, nasıl hafiflerdi bunca kırgınlık? Bilmiyorum. Yüreğime tek iyi gelen dualar. Dualar her zaman gücüm oldu. Yaradana sığınmak, güvenmek, düştüğünde tutunduğun tek dalın "O" olması... Yoksa nasıl kalkardım düştüğüm yerden... Bazen kalbim isyan etse de, artık bu dünyada fazlalık olduğumu düşünsem de, dünya bana dar gelse de, hayatım boyunca sabreden, sükunetini koruyan biri oldum, içim alevler içinde kalsada. Dualar hep su serpti içimdeki yangınlara. Hayattaki sınavım ağır. En çok neye önem veriyorsam oradan sınanıyorum. Bu yüzden benimde sınavım sevgisizlik belki de. İnsan hissediyor sevildiğini de, sevilmediğini de. Ve kalpten gelenle, dilden gelenin farkını... Artık anlaşılmak falanda istemiyorum. Öyle yoruldum ki. Yarın, bir de yarın var, yarın resmen eziyet bana... Uyuyamadım, uyuyamam da. Hayırlısı artık. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

27 Ekim 2024, 03:43	#174
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

29 Ekim 2024, 11:20	#175
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Ruhum toprak çekiyor... Hani yağmur yağar toprağa karışır da, Mis gibi toprak kokusu yayılır ya etrafa; Huzur verir insana... Benim de ruhum öyle toprak istiyor... Şu an sadece tahayyül edebiliyorum... İnsan yaradılışını özlüyor aslında. Topraktan gelip, toprağa gideceğimizden belki... Yüreğim toprakla bütünleşmek, O toprak kokusunu, huzurunu hissetmek istiyor. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

29 Ekim 2024, 19:07	#176
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

31 Ekim 2024, 00:21	#177
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

14 Kasım 2024, 23:51	#178
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Çok yoruldum günlük... Her şeyden... Her yeni yıl bir önceki yılı aratır hale geldi. Sanki lanetlenmiş gibi hissediyorum artık. Ve sabırda yorulur bazen... Zaten pek gücümde kalmadı... Bu kırık kanatlarla, tutunamıyorum. Düştükçe, düşüyorum... Düşmek bir şey değil de, kalkmaya da mecalim yok. Öyle bir şey işte. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

24 Kasım 2024, 02:37	#179
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Çocuklar inanın inanın çocuklar Güzel günler göreceğiz güneşli günler Motorları maviliklere süreceğiz Güzel günler göreceğiz güneşli günler Edip Akbayram'ın şarkısında ki gibi güzel ve güneşli günlere hep inandım. Ama insan bazen yitiriyor o umudu ve inancı... Kanatların kırılmış, iyileşmeyecek gibi hissediyorsun. İnsan en çok kendini kandırır hayatta, bu işi de en güzel ben yapıyorum. Belki de o beklenen günler hiç gelmicek. Olmayacak bir hayal işte. Kalp hissediyor ama bu gece o nefes aldırmayan histen anlamıştım. Kalbinin üstüne taş oturur ya, öyle bir can sıkıntısı içimden hiç geçmeyen... Ama ben buna da alıştım sanırım. Ne çok şeye alışıyorum bu aralar. Oradan oraya savruluyorum. Hiçbir şey normal gitmiyor. Dağılıyor, Dağılıyorum. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

24 Kasım 2024, 04:06	#180
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter

Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 3 (0 üye ve 3 konuk)

Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim

ForumAdası üyelerinin kişisel sayfaları olarak da kullanabilecekleri; günlük tutabilecekleri ve hoşuna giden görsel, yazı paylaşımlarında bulunabilecekleri bölüm.