Ben, Umudum!

**Zeze** · 05 Eylül 2023, 12:37

YAŞLI bir kadın, tozlu bir yolda yürüyordu. Oldukça yasliydi fakat, yüzünde taze bir genç kizin gülümsemesi vardı.

Yerde kıvrılmış yatan bir sey gördü... Ne olduğunu pek anlayamamıştı.
Tozlu yolda yatan seyin bir formu yoktu, birinin üzerine örtülmüs gri bir battaniyeyi andiriyordu.
Eğildi ve sordu:

''Kimsin sen?''

İki ölgün göz yorgunca yüzüne bakti. ''Ben... Ben hüznüm'' diye bir ses geldi... Zor duyuluyordu.

''Ah, hüzün, dedi sevincle, kadin, sanki eski bir tanidiga rastlamis gibi.

''Beni taniyormusun?'' diye sordu hüzün, sasirmisti.

''Elbette taniyorum seni...

''Ama..." dedi, saskinlikla... Neden benden kacmiyorsun, korkmuyor musun?

''Neden kacacakmisim, canim... Sende bilirsin, kim kacarsa ona yetisecegini...ama, sana birsey sormak istiyorum: neden böyle cesaretsiz görünüyorsun?''

''Ben, cok üzgünüm dedi, yerdeki gri varlik, sesinde kirgin bir ton vardi.

Yasli kadin, yanina oturdu...

''Demek üzgünsün, istersen anlat, seni neyin bu kadar üzdügünü..

Hüzün derin bir nefes aldi. Onu gercekten dinlemek isteyen biri mi vardi, inanamiyordu...

Derin bir nefes alip verdi. Ne kadar da arzu ederdi hep onu birinin dinlemesini.

''Ah, dedi"... Duraksayarak,

''Biliyormusun, beni kimse sevmiyor. Oysa, benim görevim bu... İnsanlarin arasina karismak ve onlarla olmak...ama ben yanlarina gelince, korkuyorlar ve benden kaciyorlar..."

Yutkundu... Kendilerine cümleler icat etmisler, beni kacirtmak icin., hayat güzeldir, yasamaya deger, cart curt... Sahte gülüsleri zamanla midelerinde krampa yol aciyor, nefes alamiyorlar. Yasasin, beni güclü kilan ne varsa, diyorlar. Kalpleri daraliyor, kendimi koyvermemeliyim, diyorlar ve sirtlarina, omuzlarina agrilar giriyor.

Sadece zayiflar aglar, diyorlar... Biriken gözyaslari nerdeyse kafalarindan fiskiracak. Ya da kendilerini ickiyle ve haplarla uyusturuyorlar, beni hissetmemek icin.

''Ah, evet" dedi, yasli kadin... "Öyle insanlara cok rastladim."

Hüzün, derin bir nefes alip, verdi...

''Oysa ben, insanlara sadece yardim etmek istiyorum. Yanlarina iyice yaklasabilsem, o zaman kendilerinle karsilasabilirler."

Ben onlara yaralarini iyilestirebilmek icin, kendilerine bir siginak yapmalarina yardimci olabilirim. Cünkü hüzünlü olan daha hassas olur. Bazi acilar, eski bir yara gibi kanamaya baslar. Kim hüzünlenmeye müsaade ederse yaralari iyilesebilir.

Ama, insanlar onlara yardimci olmami istemiyorlar. Yaralarinin üzerini renkli bir kahkaha ile örtüyorlar, ya da kalin bir hayalkirikligi perdesi sariyor cevrelerini.
Birden sustu... Önce ufak hickiriklarla sonra sarsilarak aglamaya basladi.

Kücük ve yasli kadin, sefkatle onu kollarina aldi. Ne kadarda yumusak ve sicakti. Onu oksadi ve,

''Agla hüzün", dedi... "Tekrar kendine gelmelisin. Artik bende seninle gelecegim... Cesaretsizlik daha fazla güç kazanmamali."
Hüzün birden sustu ve kadina bakti...söyledigine sasirmis görünüyordu.

''Sen kimsin, neden benimle gelmek istiyorsun?? '''

Yasli kadin, ben, dedi...gülerek...yüzündeki gülümsemeyle yine taze bir genc kiza benzemisti...

''Ben, Umudum...''

05 Eylül 2023, 12:37	#1
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Ben, Umudum! Ben, Umudum! YAŞLI bir kadın, tozlu bir yolda yürüyordu. Oldukça yasliydi fakat, yüzünde taze bir genç kizin gülümsemesi vardı. Yerde kıvrılmış yatan bir sey gördü... Ne olduğunu pek anlayamamıştı. Tozlu yolda yatan seyin bir formu yoktu, birinin üzerine örtülmüs gri bir battaniyeyi andiriyordu. Eğildi ve sordu: ''Kimsin sen?'' İki ölgün göz yorgunca yüzüne bakti. ''Ben... Ben hüznüm'' diye bir ses geldi... Zor duyuluyordu. ''Ah, hüzün, dedi sevincle, kadin, sanki eski bir tanidiga rastlamis gibi. ''Beni taniyormusun?'' diye sordu hüzün, sasirmisti. ''Elbette taniyorum seni... ''Ama..." dedi, saskinlikla... Neden benden kacmiyorsun, korkmuyor musun? ''Neden kacacakmisim, canim... Sende bilirsin, kim kacarsa ona yetisecegini...ama, sana birsey sormak istiyorum: neden böyle cesaretsiz görünüyorsun?'' ''Ben, cok üzgünüm dedi, yerdeki gri varlik, sesinde kirgin bir ton vardi. Yasli kadin, yanina oturdu... ''Demek üzgünsün, istersen anlat, seni neyin bu kadar üzdügünü.. Hüzün derin bir nefes aldi. Onu gercekten dinlemek isteyen biri mi vardi, inanamiyordu... Derin bir nefes alip verdi. Ne kadar da arzu ederdi hep onu birinin dinlemesini. ''Ah, dedi"... Duraksayarak, ''Biliyormusun, beni kimse sevmiyor. Oysa, benim görevim bu... İnsanlarin arasina karismak ve onlarla olmak...ama ben yanlarina gelince, korkuyorlar ve benden kaciyorlar..." Yutkundu... Kendilerine cümleler icat etmisler, beni kacirtmak icin., hayat güzeldir, yasamaya deger, cart curt... Sahte gülüsleri zamanla midelerinde krampa yol aciyor, nefes alamiyorlar. Yasasin, beni güclü kilan ne varsa, diyorlar. Kalpleri daraliyor, kendimi koyvermemeliyim, diyorlar ve sirtlarina, omuzlarina agrilar giriyor. Sadece zayiflar aglar, diyorlar... Biriken gözyaslari nerdeyse kafalarindan fiskiracak. Ya da kendilerini ickiyle ve haplarla uyusturuyorlar, beni hissetmemek icin. ''Ah, evet" dedi, yasli kadin... "Öyle insanlara cok rastladim." Hüzün, derin bir nefes alip, verdi... ''Oysa ben, insanlara sadece yardim etmek istiyorum. Yanlarina iyice yaklasabilsem, o zaman kendilerinle karsilasabilirler." Ben onlara yaralarini iyilestirebilmek icin, kendilerine bir siginak yapmalarina yardimci olabilirim. Cünkü hüzünlü olan daha hassas olur. Bazi acilar, eski bir yara gibi kanamaya baslar. Kim hüzünlenmeye müsaade ederse yaralari iyilesebilir. Ama, insanlar onlara yardimci olmami istemiyorlar. Yaralarinin üzerini renkli bir kahkaha ile örtüyorlar, ya da kalin bir hayalkirikligi perdesi sariyor cevrelerini. Birden sustu... Önce ufak hickiriklarla sonra sarsilarak aglamaya basladi. Kücük ve yasli kadin, sefkatle onu kollarina aldi. Ne kadarda yumusak ve sicakti. Onu oksadi ve, ''Agla hüzün", dedi... "Tekrar kendine gelmelisin. Artik bende seninle gelecegim... Cesaretsizlik daha fazla güç kazanmamali." Hüzün birden sustu ve kadina bakti...söyledigine sasirmis görünüyordu. ''Sen kimsin, neden benimle gelmek istiyorsun?? ''' Yasli kadin, ben, dedi...gülerek...yüzündeki gülümsemeyle yine taze bir genc kiza benzemisti... ''Ben, Umudum...'' Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter MaVi bunu beğendi. Bu Gri Şehrin Tüm Yollarını Rengarenk Boyamak İster, Bazen Kızar Dünyaya ama Sadece Kendini Üzer... Göremezler, Kalbindeki Elmasa Erişemezler, Kanatlarını Rüzgara Açmış, Dur Diyemezler... Onun Bir Düşü Var ki Asla Bilemezler! To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
	Alıntı

Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 konuk)

Ben, Umudum!

Kişisel gelişim makaleleri, başarılı kişilerin yaşamlarından enstanteneler ve motive edici paylaşımlar bu bölümde.