8 Yıllık Muhabbet Kuşumun Ölmesi

8 yıldır beslediğim, ailemden biri gibi olan, kızım dediğim, canım ciğerim muhabbet kuşum bugün öldü . işten gelirken hissetmiştim. Kafesine baktım, tüneğimde değildi. O an zaten yıkıldım. Kafesin aşağında cansız şekilde yatıyordu .

Dile kolay 8 sene. Ev şimdi 1 saat geçmesine rağmen o kadar sessiz ve boş ki. Sabahları deli gibi öterdi. Kafamızı ütülerdi. Kimi zaman ötmez kızardık . Öter kızardık . Omuzumuzdan inmezdi. Kafesi açmayınca kızardı. Ahh ahh. Şimdi ise hepsi anı. Uzun süre aklımıza gelip duracak.

Bir de keşkeler var. Cereyanda kaldı diye düşüyoruz. Keşke kalmasaydı diyoruz. Hasta olunca keşke veterinere götürseydik diyoruz. NE bileyim, hasta iken elimle beslerdim, yem verirdim. Keşke öyle yapsaydım diyorum. Gerçi dün vermek istedim yemedi, iş yoğunluğunda da bir daha ilgilenedim. Keşke ilgilenseydim diyor insan.

Ne bileyim, o öyle olsa böyle olur muydu deyip duruyorum ama olan olmuş .

Şimdi bile alışkanlıktan kafesinin olduğu yere bakıyorum istemsiz olarak. Ahh ahh :/.

------------------------------------------------------
“İnançlarınız sizi iyi bir insan yapmaz, davranışlarınız yapar.”
------------------------------------------------------

@[Foruma üye olmadığınız sürece forum içeriğindeki bağlantıları görüntüleyemezsiniz. Foruma üye olmak için TIKLAYIN!] Başın sağ olsun. Kuş hassasiyeti bende de var. Üzüldüm senin adına.

Bende de 2 muhabbet kuşu var.
İlk muhabbet kuşum konuşuyordu ama annemin omzundaymış fark etmemiş, balkona çıktığında da uçup gitmişti. Günlerce aradım. Sesini ilk zamanlar duydum sanki hep. Sonradan daha duyamadım. Zaten çok fazla dışarıda yaşama şansları yok.

Dişi kuşun yanına tekrardan aldık, tekrar iki tane oldular. Dişi olan şu an 9 yaşında falan. Ama artık uçamamaya başladı ve sırt kısmında, tüylerinin arasını kanatmış. Ne çıkmışsa, koparmış, sürekli kanatıyor ve kafası kan oluyor. Buralarda muhabbet kuşundan anlayan veteriner de yok. Götürsem hareketli kuşu öldürmelerinden korkuyorum. Tabi bu şekilde kan kaybı yaşar mı onu da düşünüyorum. Üniversite de çok uzakta veterinerlik fakültesi. Ve orası ilaç bulur mu bilmiyorum.
Yaşlandı da, yavaş yavaş kendini inzivaya çekme moduna geçiyor.
Bizde üzüleceğiz muhtemelen. Çok alıştık.
Erkek olan da 7 senedir bizimle. Ama o da bu sene çok hastalandı. Bir astım falan oldu ilaçlar falan iyileştirdik. Bir ara acayip ishaldi, pirinç lapasıyla iyileştirdim kuşu. Yemeden içmeden kesilmişti.
Pirinci yiyordu ama.
İshal durumunda muhakkak zorla da olsa su içirmek ve yedirmek önemli. Bir de çok fazla ilgi ve sevgi bekliyorlar. Streste en büyük düşmanları.

Ben zaten bu kuşlardan sonra daha kuş falan beslemem sanırım. Çünkü ölüm halinde gerçekten en yakınını kaybetmiş kadar üzülüyorsun.

Alıntı:

İshal durumunda muhakkak zorla da olsa su içirmek ve yedirmek önemli. Bir de çok fazla ilgi ve sevgi bekliyorlar. Streste en büyük düşmanları.

@[Foruma üye olmadığınız sürece forum içeriğindeki bağlantıları görüntüleyemezsiniz. Foruma üye olmak için TIKLAYIN!] Bunu çok yaptım. Defalarca düzeldi. Bunu yapmadan da defalarca düzeldi. Zaten son zamanlarda sık sık hasta oluyordu. Ayda en az 1-2 kez.

Kursak mantarı falandı sanırsam. Öldükten sonra göğüs kafesine baktım sivri idi. Öyle olunca sıkıntı diyorlar.

Bu sefer iş yoğunluğundan pek ilgilenemedim. Tek keşkem ve üzüntüm o. Keşke ilgilense idim diyorum ama olan olmuş.

Bir de hasta olmadan önce cereyanda kalmıştı sanki. Banyo kafası açık kalmış. Ufak penceresi var, oradan da pek esinti olmaz ama insan işte hep bir mana ve keşke arıyor sanki .

İstanbul'dan taşınırken, havaalanında ne kavga etmiştik. Sırf onu getirmek için.

8 sene yahu. Bizimki konuşmazdı ama ben onla konuşurdum. Öyle melül melül bakardı. Elbet alışacağız ama uzun sürecek gibi.

Ve evet, bende kuş vs. almak istemem. Arkadaş kedi vereyim diyordu, kuş yüzüne hayır derdim. Ama yine istemem. O üzüntüyü bir daha yaşamak istemem.

Bir de hayvan insanı eve bağlıyor maalesef.

------------------------------------------------------
“İnançlarınız sizi iyi bir insan yapmaz, davranışlarınız yapar.”
------------------------------------------------------

Olacakla öleceğe çare olmazmış, bir süre üzüntüsü sürecektir ama kendini suçlama derim, çok narin hayvanlar. Dillerinden de anlamıyorsun. Tekrar başın sağ olsun.

Çok zordur minik dostlarımıza veda etmek.Hem de yıllarca alıştıktan,dost,arkadaş edindikten sonra.

Allah rahmet eylesin hocam.Hemen bir tane daha sahiplen bence.

Alıntı:

Jön TüRk kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı Çok zordur minik dostlarımıza veda etmek.Hem de yıllarca alıştıktan,dost,arkadaş edindikten sonra. Allah rahmet eylesin hocam.Hemen bir tane daha sahiplen bence.

Sağol. Minik olsa bile cidden insanda ettiği yer kocaman.

Bir süre hayvan almam, beslemem. Arkadaş kedi vereyim diyor. Ki, çok severim, zamanında da besledim. Ama yok. Şu an tekrar bir cana tutulup, bir şey olunca üzülmek istemiyorum.

Kuş sahiplenmek mantıklı olsa da, bu seferde diğer kuşla kıyas eder insan . Daha b.k olur işler ahah.

Zaten bugün eve girdim. Ev sessiz, sataşacak bir minik yok. Arada konuşurdum bunla. Bi süre böyle devam eder işte. Alışana kadar .

------------------------------------------------------
“İnançlarınız sizi iyi bir insan yapmaz, davranışlarınız yapar.”
------------------------------------------------------